ScanImage11

Ajas

Aż wreszcie, grożąc mi surowo, żądał,

Bym wszystko, co się zdarzyło, mu rzekła,

I pytał, jakiej padł ofiarą klęski.

³¹⁵ Więc ja, o druhy, tak bardzo strwożona, Wszystko mu rzekłam, com tylko wiedziała, Wtedy on zawył jękiem tak bolesnym,

Jakiego nigdy nie słyszałam wprzódy.

Bo zawsze mówił, że takowe żale ^3M Oznaką lichej i małej są duszy;

Więc od zbyt głośnych wstrzymując się jęków, Wzdychał łi ciężko, jak byk, co pomruknie.

A teraz, takim zgnębiony dopustem,

Bez wody, chleba, siedzi tam w milczeniu ³¹⁵ Wśród zwierząt, które powalił żelazem,

I jasne, że coś strasznego zamierza,

Bo coś takiego przebija z tych żalów.

Ale, o drodzy, wszak po tom przybyła, Spieszcie doń z ulgą; mąż takiego ducha ³³⁰ Czasami słowa przyjaciół posłucha.

PRZODOWNIK CHORU

Okropność wieścisz, Teleutasa córo,

Więc on przez klęski całkiem obłąkany?

Z namiotu słychać jęk Ajasa.

AJAS

Biada mi, biada!

TEKMESSA

Wnet groza wzrośnie. Czy wyście słyszeli ³³⁵ Ajasa, jakie wydaje on jęki?

O biada, biada!

PRZODOWNIK CHORU

Mąż zda się szaleć albo też wspomnienie Tego, co przebył, tak bardzo go dręczy.

O, synu, synu!

TICKMBSSA

³⁴⁰ O ja nieszczęsna! O Eurysakesie!

Ciebie on woła. Czegóż chce? Gdzie jesteś?

Teukrze! Gdzie Teukros? Czyż on ciągle goni Gdzieś za łupami! a ja lu marnieję!

PRZODOWNIK CHORU

Snadź mąż przy zmysłach. Więc puść mnie do

wnętrza,

³⁴⁵ Może mój widok złagodzi rozpacze.

TEKMKSSA

Otworzę — wtedy będziesz mógł zobaczyć,

Co mąż ów zdziałał i w jakiej on doli.

Tckme ssa otwiera wrota namiotu. Widać w głębi A i a-sa pośród zmasakrowanych przez niego zwierząt.

'^ł”_9;! Biada!

Jedynie wierna drużyno żeglarzy,

Jedynie stała praw wiecznych ty straży,

Patrz, jak posoką się fala do głębi Burzy i kłębi.

PRZODOWNIK CHORU

Coś wyznał, prawdą niestety. O biada!

A szałom kłamu nie zada.