ScannedImage 57

1*

) jcowie ustanowili taki sam kanon, jak wobeo zawierających te związki )0 ras drugi, mianowicie okres jednego roku w odniesieniu do zawierają-jych go po raz drugi, chociaż inni żądają dwóch lat. Zawierających jwiązek małżeński po raz trzeci wyłączają ze wspólnoty wiernych na lat ;rzy, a często i cztery (...) W odniesieniu do zawierających związek jałżeński po raz trzeci przyjęliśmy zwyczajowo pięcioletnie wykluczenie ;e wspólnoty nie na podstawie kanonów, ale norm przyjętych przez naszych-poprzedników (...)

Heretyków, którzy w chwili śmierci wyrażają skruchę, należy przyjąć i powrotem do wspólnoty, przyjmując ich oczywiście nie bez rozeznania, ile badając, czy prawdziwą okazują skruchę i czy mogą wykazać się owo-ami, świadczącymi o ioh gorliwej trosce o zbawienie.

Tych, którzy obcują z mężczyznami lub ze zwierzętami, zabójców, tru-icieli, cudzołożników i bałwochwalców uważać należy za jednakowo god-yoh potępienia. Tak zatem i w odniesieniu do nich przestrzegaj tej za-ady, • jaką masz w odniesieniu do innych. Tych jednak, którzy za nieczy-tośó popełnioną w niewiedzy odprawiali pokutę przez lat trzydzieści, ez wahania winniśmy przyjąć ponownie do wspólnoty (...)

‘ Ten, kto mimowolnie popełnił zabójstwo, dostateczną karę poniesie rses wykluczenie na okres lat jedenastu (...)

zabójstw popełnionych na wojnach ojcowie nasi nie uważali za zabój-twa# wybaczając je, jak sądzę, walczącym o obyczajność i cnotę. Być ojjl, jest rzeczą słuszną radzić, aby przez trzy lata pozostawali oni asa Wspólnotą wiernych, jako że rąk czystych nie mają.

list. 199 z 375 r.

Kara zaś dla nierządników określona jest jako czteroletnie wyklucze-le ze wspólnoty. V pierwszym roku należy ich wykluczyć ze wspólnych odlitw, żądając, by opłakiwali swe winy u drzwi kościoła, w drugim ro-u mogą byó dopuszczeni do słuchania czytań z Pisma św., w trzecim do okuty, a w czwartym do udziału w zgromadzeniu ludu, ale bez dopuszcze-ia ich do ofiary, i potem dopiero można im zezwolić na współuczestni-zenie w dobrach wspólnoty.

Duchowni, którzy popełnili grzech śmiertelny, winni byó pozbawieni odności, ale ze wspólnoty świeckich wykluczyć ich nie należy. "Nie bę-ziesz bowiem dwa razy karał za to samo"....

List 217 z 375 r.

Kto z rozmysłem dopuścił się zabójstwa, choć potem wyraził skruchę, ie może dostępować sakramentów przez lat dwadzieścia (...)

Kto dopuścił się krzywoprzysięstwa, winien byó wykluczony ze wspólnoty przez lat dziesięć (...)

Kto przyznał się do guślarstwa lub trućicielstwa, na pokucie winien spędzić taki czas jak za zabójstwo (...)

Kto grób zbeszcześcił, winien być wykluczony ze wspólnoty przez lat dziesięć (...)

Kazirodczy związek między rodzeństwem winien być obłożony taką samą karą jak za zabójstwo (...)

Kto wyparł się Chrystusa i zbezcześcił tajemnicę zbawienia, winien

czyn swój opłakiwać publicznie i pokutować przez całe swe życie, a jedy* nie w przypadku gdy odchodzi z tego świata, przez wzgląd na wiarę w miłosierdzie Boże, można go uznać za zasługującego na dostąpienie sakramentu.

Jeśli natomiast ktokolwiek z tych, którzy popadli w wyżej wymienione grzechy, gorliwie odprawia pokutę, a ten, komu z Bożego miłosierdzia powierzono władzę odpuszczania grzechów lub nakładania pokuty, jeśliby wobec niezmiernej skruchy grzesznika okazał się bardziej litościwy, zmniejszając czas kary, to nie należy mu tego poczytywać za złe, bo wydarzenia przytoczone w Piśmie św. dają nam poznać, że ci, którzy z większym samozaparciem się czynią pokutę, rychlej też dostępują Bożego miłosierdzia.

List 288

Ci, których ani kary nałożone w imieniu społeczności nie przywołują do opamiętania, ani wykluczenie z modłów nie skłania do skruchy, siłą rzeczy muszą podlegać zasadom ustanowionym przez Pana (...)

. A zatem, skoro dowiedzieliśmy mu przewiny, a on tego nie uznał, musi być odtąd wyklęty. Należy oznajmić całej wsi,, że podlega on wykluczeniu z wszelkiej wspólnoty, jaką stwarzają warunki życia, tak że odtąd wobec okoliczności, iż nie będziemy się z nim zadawać, całkowicie zdany zostanie na pastwę szatana.

d. Cesarskie uprawnienia w Kościele

#

List Hozjusza biskupa Kordoby do cesarza Konstyncjusza [w;] Atanazy, Historia arianorum - H. Rahner, Kościół i państwo we wczesnym chrześcijaństwie, 7/arszawa 1986, s. 92 - 9? (przekład; J. Radożycki)

/Cytowana korespondencja pochodzi z 356 r., a jej autor zmarł dwa lata później./

(...) Nie wtrącaj się w sprawy kościelne i nie wydawaj rozkazów w

: