Image015701

GÓRNY EGIPT

Wśród dnia, upał zabijający. Szczęście nasze, żeśmy już trochę przywykli do afrykańskiego słońca i że mamy na głowie białe gęste zawoje.

Karawana nasza liczna... brzęczą wdzięcznie dzwonki jej wielbłądów i dromaderów... ale bądźmy na ostrożności!... gdyż ci wszyscy, z którymi jedziemy, są zagorzałymi mahometaninami.

Raczej nie gadajmy do siebie europejskim językiem, odmawiajmy tak jak oni pięć razy na dzień modlitwy, a że nasze twarze spalone słońcem i nosim dobrze strój wschodni, wezmą nas może za mieszkańców Syrji.

Bo choć mamy firman wicekróla w kieszeni, moglibyśmy się nabawić biedy5 bo tu pustynia!

Nasze dromadery i wielbłądy kołyszą nas jednostajnie, jak morskie fale poważny okręt lub niańka dziecko w kolebce. Ponad głowami naszemi przelatują olbrzymie orły; z pod naszych nóg wymykają się lotne gazele.

To są tych stron mieszkańcy!... Gdzieniegdzie mignie się biały bernus Beduina, lub jego wyniosła dzida... Ale i my też mamy Beduinów z sobą, a myśmy hadzi (pielgrzymi). Będą mieć dla nas poszanowanie.

Jakie szczęście, że wody dostateczny zapas! Bez niej okropna śmierć w pustyni!... bo pragnienie nieustanne !

Otóż już widać niebieskie morze Czerwone i smutne miasto Koseres. Stąd odpływają do Mekki, do Indyj Wschodnich, do Arabji, do Suezu. W tutejszym porcie mnóstwo arabskich statków płaskich jak tratwy,

146