image070 (10)

B. Nirmwtko. Ksztalar>m sziolnr. Wanraw* 2007, ISBN 978-&6O60M 1-8. ł ty, WAil' 2007

Zalecenia 141

na tc pytania {lub pomyśl o tym, jak odpowiedziałaby większość nastolatków). (4) Porównaj wszystkie odpowiedzi z tabelą 22 i sformułuj wnioski pedagogiczne.

7    (zaawansowane). Zapisz: (1) trzy argumenty za pierwszeństwem składników personalnych sytuacji dydaktycznej przed składnikami materialnymi, (2) trzy argumenty za pierwszeństwem czynników materialnych sytuacji dydaktycznej przed czynnikami personalnymi. Porównaj te dwie listy i oceń, która cię bardziej przekonuje, jakie znaczenie ma twoje stanowisko dla doboru metod kształcenia?

8    (zaawansowane). Rozdział o nauczaniu programowanym w podręczniku Czesława Kupisiewicza (1984) kończy się następującym akapitem: „Komputer analizuje, ocenia i przechowuje w pamięci nie tylko odpowiedzi udzielane przez uczniów na pytania zawarte w programie, lecz również czas pracy każdego ucznia z programem oraz liczbę i rodzaj popełnianych błędów. Dzięki temu nauczyciel dysponuje pełnym obrazem pracy wszystkich uczniów, przy czym na ów obraz składają się - obok końcowych wyników nauczania - także sposoby i drogi ich uzyskania", jakie etapy komputeryzacji dydaktyki spośród wymienionych w podrozdziale „Informatyzacja uczenia się" reprezentują te funkcje komputera? jak brzmiałoby rozwinięcie tego akapitu po osiągnięciu najwyższego etapu?

Zalecenia

TAK

1. Pokazuj uczniom ekspertów różnych dziedzin i wdrażaj do oceny własnych umiejętności. W zabawie tematycznej dziecko może być tym, czym zapragnie... W społeczeństwie droga od nowicjusza do eksperta wydłuża się, ale pozostaje dostępna dla wielu uczniów.

2.    Postaraj się sprawdzić, jak wielu uczniów nie osiąga zakładanych stadiów rozwoju poznawczego i społeczno-moralnego. Tym uczniom sprzyja autentyzm pierwotny opanowywanych czynności. Schodząc ku niższym stadiom, podniesiesz ich motywację.

3.    Stale dbaj o to, by uczenie się twojego przedmiotu miało dla uczniów znaczenie osobiste. Chodzi głównie o walory emocjonalne kształcenia: przyjazną atmosferę i poczucie rosnącej kompetencji. Poczucie obowiązku nie wystarcza uczniom jako motywacja.

4.    Gdy możesz wybierać środki dydaktyczne, staraj się o środki interaktywne. Wprawdzie mogą one spowalniać przyswajanie wiadomości przez uczniów, ale sprzyjają umiejętnościom i pozwalają na samodzielność, która owocuje przez całe życie.

wvAv.waip.com.pl

B. Nirm^rrko, Kutałatm atcine, Warrawi KOT. ISBN y78-83-ćGSCC -11 -B. < ty, WAlP 2007

142 RozdzUł < Autentyzm u<n*nia«ę

5, Najcenniejsza w technologii kształcenia jest indywidualizacja kształcenia. Dostosowanie treści, formy i tempa kształcenia do różnic między uczniami jest niemożliwe w typowym oddziale szkolnym bez nowoczesnych środków i sprawnej komunikacji.

NIE

1.    Nie unikaj wysokiej symulacji! Dzięki symbolom, abstrakcji i teorii ludzkość wzniosła się na wyżyny poznania naukowego. Chodzi jednak o to, by symulacja nie przekroczyła poziomu, na którym uczniowie chcą i potrafią wykonywać czynności poznawcze.

2.    Nie lekceważ potrzeby autentyzmu uczenia się. Uczeń chce mieć poczucie, że wykonywane czynności są tymi, które wykonują eksperci, a po ich opanowaniu zbliży się do ich kompetencji. Może nie rozumieć celu wysokiej symulacji.

3.    Nie pozostawaj długo na jednym szczeblu autentyzmu/symulacji. Ruch na „drabinie symulacyjnej” jest metodą optymalizacji kształcenia. Ani werbalizm, ani metoda prób i błędów nie zapewni postępu wszystkim uczniom i w każdym zakresie treści kształcenia.

4.    Nie pozwól na przewagę materialnych czynników sytuacji dydaktycznej. Liczą się przede wszystkim czynniki personalne: uczniowie, nauczyciele, twórcy i konstruktorzy. To oni tworzą środowisko kształcące, a nie przedmioty

fizvczne.

*

5.    Nie fascynuj się technologią kształcenia! Jej siła nie polega na wzbudzaniu emocji, lecz na ułatwianiu działania ludziom. Technologia nie byłaby potrzebna, gdyby nam nie zależało na skuteczności kształcenia. Sprzyja tym, którzy potrafią ją mądrze zastosować.