B. Nirmwtko. Kszłaiccmc tsMae, Wanrawi 200". ISBN 978-83^0607-11-8. C ly, WAIP 201?
Zak«iw 265
Przedstaw w punktach kolejne działania (a) uczniów i (b) nauczyciela. Zaplanuj dwugodzinną zbiorową prezentację wyników badania. Co (lub kto) może uczniom pomóc w tym projekcie badawczym? Co może im przeszkodzić? Jak (według jakich kryteriów) ocenisz wyniki projektu?
1. Stosuj indywidualne i grupowe metody na zmianę, najlepiej w układzie SZS (samodzielnie - zespołowo - samodzielnie). Praca grupowa jest dźwignią uspołecznienia uczniów, a ich praca indywidualna zwiększy skuteczność pracy grupowej i utrwali wyniki.
2. Dbaj o zdrowie grupy klasowej uczniów! Stawiaj jej zadania na miarę sił i ambicji, przeżywaj jej sukces. Pozwól jej na samodzielny wybór przywódców. Nawiążcie przyjazne stosunki z innymi grupami klasowymi (oddziałami).
3. Traktuj społeczne uczenie się jako podstawowe i autentyczne dla twoich uczniów. Niech wzory przenikają od ucznia do ucznia, ale bez wskazywania przez ciebie, kto od kogo ma się uczyć, bo spontaniczność społecznego uczenia się jest jego największą zaletą.
4. Pomagaj tworzyć klasowe dobre obyczaje. Każde udane rozwiązanie problemu społecznego (pokonanie słabości, zażegnanie kryzysu, naprawienie szkody, nagrodzenie wysiłku) może stać się normą przyszłego działania grupy i jej członków.
5. Starannie planuj działalność grupową, a szczególnie wycieczki. Zmiana warunków i przebiegu zajęć dostarcza uczniom intensywnych przeżyć, wyczerpuje ich siły i narusza równowagę. Miej plan alternatywny na wypadek, gdy dostrzeżesz zmęczenie uczniów.
1. Nie twórz grup zadaniowych o nierównych siłach. Zespoły homogeniczne (jednorodne) są przydatne tylko wyjątkowo. Uczniowie chętniej przyjmą porównywanie wyników zespołów' heterogenicznych (różnorodnych), mających podobne szanse na sukces.
2. Unikaj, jak potrafisz, ciemnych stron rywalizacji, w tym zwłaszcza panoszenia się stereotypu „przeciwnika". Grupa zbyt ostro rywalizująca z innymi to grupa chora. Jej działanie doprowadzi do strat społecznych na zewnątrz i wewnątrz.
B. Nirimcrko, Kształcenie .cielne. Warszawa 200?. ISBN r;s-K3 6cao?-i i •«. -r by waip 20:1?
266 Rozdzwł 8. Ktttaken* grupowe
3. Nie ufaj wynikom myślenia grupowego! To, że w grupie panuje jednomyślność, nie wystarczy jako dowód racji. Czasem trzeba zapobiec realizacji błędnej decyzji grupowej, a czasem tylko ostrzec i pozwolić na sprawdzenie pomysłu.
4. Nie pozwól, by dyskusja na lekcji zamieniła się w popis „żelaznych dyskutantów'”. Pamiętaj o milczącej większości, postaraj się poznać jej zdanie. Każdy nowo pozyskany dyskutant jest szansą na podniesienie jakości przyszłych zajęć prowadzonych tą metodą.
5. Nie upajaj się rolą prowadzącego pogadankę. Nadążanie niektórych uczniów za twoim tokiem myślenia nie oznacza, że panują nad zagadnieniem. Pamiętaj o uczniach, którzy nie podnoszą ręki i nie zdradzają ochoty na udział wr konkursie szczegółow-ej wiedzy.