img083 (22)

C) Obrazu klinicznego nie można wyjaśnić innymi odmianami całościowych zaburzeń rozwojowych, specyficznymi rozwojowymi zaburzeniami rozumienia języka (FSO.2) z wtórnymi trudnościami społeczno-emocjonalnymi, reaktywnymi zaburzeniami przywiązania ani z zaburzeniem selektywności przywiązania, upośledzeniem umysłowym (F70-F72) z pewnymi cechami zaburzeń emocji i zachowania, schizofrenią (F20.-) o niezwykle wczesnym początku, ani zespołem Retta (F84.2).

A.2.2. Kryteria diagnostyczne według DSM-IV

DSM-IV, czyli Diagnostic. and Statistical Manuał o/Mental Disorders —IVJest to diagnostyczno-statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych opracowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, który zawiera klasyfikacje oraz szczegółowe kryteria diagnostyczne zaburzeń psychicznych. Podręcznik ten jest co kilka lat rewidowany, ostatnia wersja pochodzi z 1994 r.

299.00 Zaburzenie autystyczne (autistic disorder)

A) Łącznie sześć (lub więcej) punktów z 1), 2), 3), w tym przynajmniej dwa

z 1) i po jednym z 2) i 3):

1)    jakościowe zaburzenia interakcji społecznych, manifestowane przez

przynajmniej dwa z następujących:

a)    znaczne zaburzenia w używaniu różnorodnych zachowań niewerbalnych, takich jak kontakt wzrokowy, mimika twarzy, postawa ciała i gestykulacja służąca regulowaniu interakcji społecznych;

b)    brak rozwoju relacji z rówieśnikami, odpowiednich do wieku rozwojowego;

c)    brak spontanicznego dzielenia się radościami, zainteresowaniami lub osiągnięciami z ludźmi (np. brak pokazywania, przynoszenia lub wskazywania przedmiotów zainteresowania);

d)    brak świadomości fizycznej obecności lub uczuć innych ludzi;

2)    jakościowe zaburzenia w^f komunikowaniu się, manifestowane przez

przynajmniej jedno z następujących:

a)    opóźnienie lub całkowity brak rozwoju mowy (czemu nie towarzyszy próba kompensowania przez alternatywne sposoby komunikacji, takie jak gestykulacja lub mimika);

b)    u jednostek z adekwatną mową znacznie zaburzona umiejętność do inicjowania lub podtrzymywania konwersacji z innymi;

c)    stereotypowe i powtarzające się użycie języka lub język idiosynkra-tyczny;

d)    brak zróżnicowanych, spontanicznych zabaw w udawanie lub zabaw grupowych odpowiednich do poziomu rozwojowego;

3) ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowań, zainteresowań i aktywności, manifestowane przez przynajmniej jedno z następujących:

a)    pochłaniające przywiązanie do jednego lub więcej stereotypowych i ograniczonych wzorców zachowania, które są anormalne ze względu na sw^e nasilenie lub przedmiot;

b)    widoczne nieelastyczne przywiązanie do specyficznych, niefunkcjonalnych rutyn lub rytuałów;

c)    stereotypowa i powtarzające się manieiyzmy ruchowe (np. trzepotanie rękami lub palcami lub złożone ruchy ciała);

d)    uporczywe zaabsorbowanie fragmentami przedmiotów.

B)    Opóźnienia lub nienormalne funkcjonowanie w przynajmniej jednej z następujących sfer, zapoczątkowane przed 3. rokiem życia:

1)    interakcje społeczne,

2)    język używany do komunikacji społecznej lub

3)    symboliczna lub wyobrażeniowa zabawa.

C)    Zaburzenie nie odpowiada lepiej Zespołowi Retta lub Dziecięcemu Zaburzeniu Dezintegracyjnemu.

A.2.3. Diagnostyczna Lista Kontrolna (E-2) B. Rimlanda

Pierwsza wersja Diagnostycznej Listy Kontrolnej została opublikowana przez Rimlanda w' 1964 roku. Obecnie w Instytucie Badań nad Autyzmem (ARI) w San Dicgo są zgromadzone dane dotyczące 25 tysięcy dzieci z 40 krajów.

Celem opracowania E-2 było stworzenie metody screeningowej umożliwiającej identyfikację dzieci z autyzmem. E-2 umożliwia również wyróżnienie typów autyzmu.

Diagnostyczna Lista Kontrolna (E-2) zawdera 109 pytań dotyczących m.in. relacji społecznych, mowy, rozwoju poznawczego, motoryki, percepcji dziecka (pytania skierowane są do rodziców).

Wyniki w E-2 są uzyskiwane w przedziale od -45 do +45 punktów. Przeciętny wynik uzyskiwany przez dziecko autystyczne w'ynosi -2 pkt.

129