img20801 djvu

178

„O bogini! zakreśleń władzy niecierpliwa,

„Tobie hołdować winna każda dusza żywa.

„Twoja moc w zimnej piersi wodnych gospodarzy, „Nieugaszone ognie, kiedy zechce, żarzy.

„Tyś synowi Alkmeny u cudzej Ioli,

„Kazała służebniczej kosztować niewoli.

„Innym dawca swobody, sam dźwigał kajdany,

„W bólu znajdował roskosz i pieścił swe rany.

„Tyś Marsa odzbroiła barki tryumfalne, „Przepaliwszy miłością jego serce stalne.

„On na swoich kędziorach twoje nosił wstęgi,

„Wiły w jego szyszaku gniazda twe zaprzęgi. „Zniesiesz li Branickiego naganne opory?

„Próżno go sobie pragną godnych ojców córy. „Próżno składne Dryady i bielsze od śniegów „Jęczą Nimfy strzegące nadwiślańskich brzegów. „Ten głuchy na ich prośby, na koniu się miga, „Albo żołnierzy trudzi, albo żubry ściga.

„Wielcy mężowie dają niechcący przykłady, „Miemiejsi naśladują ich cnoty i wady, „Niebezpieczny ten narów, gdy ujdzie bezkarnie, „Najżwawszych obojętność junków ogarnie.

„Dobre plemie zaginie, zostaną straszydła, „Przepadną twe świątnice, ofiary, kadzidła!“ — Uczuła Cypru pani głęboką urazę I przemyśla naprawić władzy swojej skazę.

Swego więc Kupidyna przywoławszy zbliska,

Bierze chłopca na łono, całuje i ściska.

A gdy tą łagodnością uczynność w nim wznieca, Żali się na hetmana i zemstę zaleca.

„Będziesz wprędce zemszczona!“ Kupido zakrzyknął. Jeszcze raz ucałował, uskubnął i zniknął.

I dla matki rozkazów i z własnej ochoty,