img357

6 Przyimki

W języku rosyjskim rozróżniamy przyimki, które rządzą jednym przypadkiem, dwoma przypadkami lub trzema przypadkami.

6.1 Przyimki rządzące jednym przypadkiem

Dopełniacz: 6e3 (bez), ónn3 (w pobliżu), BAonb (wzdłuż), bmścto (zamiast), BHe (poza), BHyipM (wewnątrz), BÓ3ne (obok), BOKpyr (wokóf). Ann (dla), no (do), *13 (z), M3-3Ś (spoza, z powodu), M3-nÓA (spod), Kpóiwe (oprócz), mmmo (obok), ÓKono (okoto), ot (od), noBepx (nad), nÓAne (obok), no3aAM (z tylu), noMMiwo (pomimo), nocne (po), nocpeAM (pośrodku), npÓTkiB (przeciwko, naprzeciw), pśam (dla), CBepx (nad), cpeAń (w środku), y (u, przy).

Celownik:

6naroAapń (dzięki), Bonpe«ń (na przekór, wbrew), BcneA (w ślad za), k (do), HanepeKÓp (na przekór), cornacHO (według, zgodnie z).

Biernik:

npo (o), CKB03b (przez), cnycTń (po upływie), nepe3 (przez, za).

Narzędnik:

H3A (nad), MŚ>KAy (między), nepeA (przed).

Miejscownik:

npn (przy, za).

6.2    Przyimki rządzące dwoma przypadkami

Biernik (kogo? co?) / narzędnik (kim? czym?)

3a (za; tylko z biernikiem: dla, do, w, tylko z narzędnikiem: na, z powodu), noA (pod, tylko z biernikiem: naprzeciw, przy, przed; tylko z narzędnikiem: przeciw, przy).

Biernik (kogo? co?) I miejscownik (o kim? o czym?)

b (w, tylko z biernikiem: po, przy, o), »a (na; tylko z biernikiem: po, dla, do), o (biernik: do; wobec, miejscownik, o, od).

6.3    Przyimki rządzące trzema przypadkami

7 Spójniki

W Języku rosyjskim najczęściej używamy następujących spójników: m (i), a (a; ale: przeciwieństwo, przeciwstawienie), ho (lecz: przeciwnie niż oczekiwano), noTOMy mto (ponieważ, dlatego, że; następuje po zdaniu Ulównym), tsk KaK (ponieważ: może poprzedzać zdanie główne), eonu (gdy, jeśli), KorAa (kiedy), rp.e (gdzie), KOtr (chociaż), hto (że), MTÓSbi (żeby, aby: wstawiamy w znaczeniu „że" po czasownikach wyrażających ży-(i/onie, wolę, rozkaz, zwątpienie; orzeczenie zdania podrzędnego jest w czasie przeszłym), npewAe MeM (zanim), KaK TÓnbKO (gdy tylko), 6y*TO lub 6yATO 6bi (jakby) i in.

8 Partykuły

Najczęściej używane partykuły: nu (czy; jako partykuła w pytaniu nie tłumaczy się), pŚ3Be (czyżby; powątpiewanie), HeywenM, (czyżby; zdziwienie), BeAb, we (przecież, jednak), ne (nie: służy do przeczenia i występuje bezpośrednio przed zastosowanym wyrazem). 6bi (by; służy tylko do tworzenia trybu przypuszczającego).

Partykuła nyctb (niechi) odpowiada żądaniu skierowanemu pod adresem 3. osoby I. poj. lub I. mn.:

łlyCTb flŚTM HrpaWTl riycTb ohm npMflyT BenepoMl

Niech dzieci się bawią!

Niech (że) oni przyjdą wieczorem!

Partykuła AaBanfre) jest używana głównie w języku potocznym i wyraża żądanie skierowane do dwóch lub więcej osób, łącznie z samym mówiącym:

Usiądźmy!

AaBańjTe) caaeM!

47