D. Chlebna-Sokół, D. Kardas-Sobantka
Bladość - występuje w niedokrwistości (poszukujemy innych objawów: blade płytki paznokciowe, spojówki, śluzówki, przyspieszona czynność serca itp., rozstrzyga wynik morfologii krwi) lub upośledzeniu przepływu w naczyniach obwodowych; może wynikać także z tzw, karnacji skóry. Ograniczone odbarwienia występują w bielactwie.
Żółtaczkę - która związana jest z hiperbilirubinemią. Wzrost może dotyczyć bilirubiny pośredniej (żółtaczka hemolityczna) lub bezpośredniej (żółtaczka zastoinowa). Zażółceniu skóry towarzyszy zażółcenie twardówek oraz śluzówek jamy ustnej. Pojawia się, jeżeli wartość bilirubiny przekracza 45 |imol/l (2,5 mg%). Żółtaczki mają różne gamy kolorystyczne. Chory z niedokrwistością hemolityczną jest bardziej blady niż żółty. W wirusowym zapaleniu wątroby bez cholestazy skóra ma odcień czystej barwy żółtej, natomiast w przypadkach z chole-stazą zwłaszcza dłużej trwającą, wyraźny odcień szarości. W rozpoznaniu pomocne jest zwrócenie uwagi na zmiany towarzyszące - np. chorzy z cholestazą, ze względu na uporczywy świąd, mają liczne zadrapania.
Żółtaczka rzekoma (karotenowa) - kiedy to żółto-poma-rańczowe zabarwienie skóry wywołane jest nadmierną podażą marchwi. Karoten odkładany jest głównie w naskórku, a co za tym idzie - najbardziej intensywnie tam, gdzie naskórek jest najgrubszy. Stąd dłonie i podeszwowa powierzchnia stóp wykazują najsilniejsze żółte zabarwienie. Twardówki oczu są białe.
Sinicę - dzieli się na rzekomą i prawdziwą a tę ostatnią na obwodową i centralną.
Ocena sinicy i jej nasilenia może być trudna, gdyż zależy zarówno od oświetlenia i koloru ścian pomieszczenia, w którym badamy dziecko, jak i od ukrwienia skóry, jej ucieplenia,
pigmentacji i grubości naskórka. Sinica występuje najwyraźniej na błonach śluzowych jamy ustnej, języku, wargach, w łożysku paznokci i na płatkach uszu. Nasilenie jej zależy również od hematokrytu, pH krwi i temperatury ciała dziecka.
^mica rzekoma to jest ciemne, brunatno-brązowe zabarwienie skóry wywołane przez egzo- i endogenne barwniki, jak melanina, kwas homogentyzynowy, arsen i inne związki. Tego typu zmiany nie znikaia przy ucisku skóry.
Sinica prawdziwa to jest niebieskawo-czerwone zabarwienie skóry ustępujące., pod wpływem ucisku, zależna od obecności w naczyniach wło śnieżkowych około 5 g/dl hemoglobiny nie związanej z tlenem. W cięższych przypadkach obejmuje ona całe ciało i ma odcień ciemnoniebieski. W lżejszych przypadkach ma kolor niebieskawy i dotyczy ograniczonych obszarów ciała, zwykle części dystalnych (nos, wargi, podbródek, uszy, dłonie).
• Siruca obwodowa która występuje na kończynach, szczególnie^ óK^buTpalców i zależy od ^zwięlcszon^różpj^ \^awa^śc(jlenuj)omiędzy krwią tętniczą a krwią żylną. pTaMko. Wolniejszy przepływ krwi przez obwodowe naczynia wło-vixiCr4-sowate w następstwie zaburzeń krążenia pochodzenia serco-wego lub naczyniowego sprzyja zwiększonemu odbieraniu /
tlenu przez tkanki. Sinicę nasilają m. in. gorączka i kwasica.
Saturacja Hb (Sa02) i ciśnienie parcjalne tlenu (PaC>2) we krwi tętniczej są prawidłowe i leczenie tlenem w istotnym stopniu nie zmniejsza nasilenia tej postaci sinicy. Wyste-pować może w Niewydolności krążenia ze wzrostem ciśnienia^-żylnego^wstrząsie różnege*pochodzenia, Zaburzeniach krążę-. nia spowodowanych uciskiem na naczynia żylne, Chorobie Reynauda oraz prz/wysokim hematokrycie. ^ ~
Sinica centralna (gorąca, tętnicza) występuje wówczas, gdy całyTflcfad krążenia zaopatrywany jest w krew ubogą w tlen (SaO2<70 mmHg, Pa02<55 mmHg). Ogrzanie siniczo zmie-
33
W