img504 (2)

Cele polityki komunikacyjnej

Generalnym celem polityki komunikacyjnej jest stworzenie warunków dla sprawnego, bezpiecznego, ekonomicznego i ograniczającego uciążliwość dla środowiska, przemieszczania się osób i towarów. Polityka komunikacyjna wymaga spójności działań wsferach: planowania rozwoju, projektowania, realizacji (budowy infrastruktury), eksploatacji i utrzymania, a przede wszystkim w zakresie zarządzania systemem transportowym.

Cele szczegółowe:

*    O charakterze transportowym:

•    Poprawa standardów podróży (obniżenie czasu oraz poprawa warunków podróży, w tym płynności przepływu ruchu)

•    Kształtowanie zachowań komunikacyjnych mieszkańców; oddziaływanie na zmniejszenie ruchliwości, a zwłaszcza pracy przewozowej; oddziaływanie na zmniejszanie udziału samochodu osobowego w podróżach, zwiększenie napełnienia samochodu; promowanie ruchu niezmotoryzowanego: pieszego, rowerowego oraz komunikacji zbiorowej

•    Łagodzenie nierównomiemości obsługi transportowej poszczególnych obszarów miasta

•    Zapewnienie dostępności do systemu transportowego osobom niepełnosprawnym

*    O charakterze pozatransportowym

•    Poprzez zapewnienie dostępności celów podróży umożliwienie mieszkańcom partycypaqę w różnych formach aktywności

•    Stymulowanie rozwoju gospodarczego i przestrzennego miasta

•    Ochrona wartości naturalnych i kulturowych, współtworzenie ładu przestrzennego

•    Ułatwienie integracji z miastem bardziej odległych obszarów

•    Redukcja oddziaływań hałasu, emisji spalin, niedogodności funkqonal-nych z tytułu zatłoczenia, efektu bariery oraz rozcięcia więzi sąsiedzkich

•    Poprawa bezpieczeństwa ruchu, ochrona zdrowia i życia mieszkańców

•    Stworzenie warunków dla partycypaqi społecznej w kształtowaniu polityki komunikacyjnej i rozwiązań systemu transportowego.

Celem rozbudowy sieci drogowo-ulicznej jest:

*    Ułatwienie rozrządzania ruchu zewnętrznego,

*    Uwolnienie zwartych obszarów zabudowy od ruchu tranzytowego,

*    Zapewnienie dostępności terenów rozwojowych oraz warunków dla obsługi komunikacją zbiorową,

*    Zapewnienie dostępności dworca kolejowego i autobusowego oraz parkingów w systemie Park and Walk, ew. Park and Ride,

*    Realizacja powiązań międzydzielnicowych poza obszarem śródmiejskim,

*    Stworzenie warunków dla uspokojenia ruchu w centrum.

Rozwój sieci ulicznej nie może naruszyć wartościowej substancji miasta.

KIERUNKI KSZTAŁTOWANIA WYBRANEJ OPCJI ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU

TRANSPORTU

=> podstawową zasadą jest ograniczenie roli samochodu osobowego i nadanie priorytetu transportowi zbiorowemu, o-raz ruchowi pieszemu i rowerowemu, częścią tej zasady jest adekwatna polityka parkingowa (co do lokalizacji i o-płat);

=> uzyskanie równowagi w rozwoju miasta jako całości z jego systemem transportu, szczególnie w aspekcie intensywności użytkowania terenu, strefowania form użytkowania terenu oraz lokalizowania strategicznych obszarów działalności gospodarczej,    *

=> doskonalenie funkcjonowania istniejących urządzeń i taboru (małe modernizacje) dla wyzwolenia istotnych rezerw podaży usług,

r=> restrukturyzacji przedsiębiorstw komunikacji miejskiej dla podniesienia jej efektywności i racjonalizacji kosztów,

=> w dziedzinie inwestycji w infrastrukturze - dokończenie i uzupełnianie przedsięwzięć rozpoczętych,

=> ustalenie wieloletnich planów rozwoju systemu opartych na analizie stopnia społecznej przydatności i efektywności poszczególnych przedsięwzięć,

=? oparcie tych planów na spójnej i realistycznej koncepcji finansowania z uwzględnieniem spodziewanych nowych modeli finansowania przez budżet centralny, ale także jako część planów finansowych gmin z użyciem instrumentów dłużnych.    _

=> wprowadzanie lokalnych mechanizmów opłat za korzystanie z najbardziej zatłoczonych rejonów miasta (parkowanie, opłaty za korzystanie z pasa drogowego, w przyszłości inne instrumenty).