IMGP0411

964.    Balenciaga, suknia z różowej krepy,

z rękawami w formie peleryny z czarnej tkaniny jedwabnej, lato 1961. Archiwum Balenciaga.

Fot Kubin.

965.    Jean Barthlet, nakrycie głowy z czarnej woalki przybranej czerwoną różą, model „Madrid", 1960. Ra ryż, musće de la Modę et du Textile. zbiory UFAĆ.

966.    Jean-Charles Brosseau, toczek z krepy, w kolorze kasztanowym zdobiony piórami rajskich ptaków, model „finaude'. 1965. Paryż, musće de la Modę et du 1extile, zbiory UFAĆ. Fot. Jean-Jacques Bugat.

LATA 50. XX WIEKU

951-960. Styl utrzymujący się do początku lat 60. pozostaje symbolem powrotu do tradycyjnej francuskiej elegancji. Paryscy krawcy: Christian Dior, Christobal Balenciaga, Pierre Balmain, Jacques Fath, Hubert de Givenchy, Nina Ricci, Lanvin-Castillo,

Carven, Guy Laroche... zapewnili francuskiej modzie ogólnoświatową sławę. Bujne życie towarzyskie oraz wystawne bale stanowiły dla nich zachętę do tworzenia wytwornych toalet.

DODATKI W LATACH POWOJENNYCH 958, 965, 966. Dodatki podkreślały elegancję kreacji wielkich krawców. Blasku toaletom przydawały rękawiczki, torebki, buty na szpilkach (od 1950 roku), kapelusze „kapaliny" lub „tamburyny" [H. 966] oraz biżuteria.

Ostatnie chwile świetności przeżywali projektanci kapeluszy (il. 958], skazani na zapomnienie przez postępującą już od czasu wojny demokratyzację ubioru.

Tylko nieliczni z nich, jak Jean Bart het | (il. 965], Jacques Pinturier czy Jean-Charfes Brosseau [il. 966], zdołali utrzymać swoją pozycję pomimo malejącego zainteresowania kapeluszami, proponując lżejsze nakrycia głowy.