IMGP2327

260 iwdnK 4

brytami. czy nawet wipcrtcłcbryunii. gdy/ jak pisze Wiesław Godzić 12007: U5 346], nic l>lko ••zabiegają o popularność i używają do tego celu mediów. Walczą o popularność, to /nac/y nieustannie starają się być na ekranach i na strunach, ku/Je wybory do ciał demokratycznych stjją się festiwalem autopre-/cntuc|i**~ (Ofc/ykl 200^ 114 115|. Jak tłumaczy Postman: ..Postaci / polityki inogą poka/ac się kiedykolwiek, gdziekolwiek. iobi.|c cokolwiek, be/ podejrzeń, /c mc są iu swoim miejscu, albo wręcz. /e są zbędne Inac/ej mówiąc: politycy Jukonu li asymilacji / pows/echna kulturą telewi/ji. stając się celebrilies" (cyt. Street. 2004* 4381

W vhor statusu celebryty przez polilykj o/nac/a zgodę na upublicznienie prywatności, co Piontek określa mianem intymizacji (2011|. Buduje to po/ory przejrzystości i całkowitego dostępu do polityka Pozory, bo na tym właśnie polega punowoc/esna kultura transparcncji odsłaniając to. co nieistotne, przesłania to. CO naprawdę ważne Jak trafnie zauważa Żakowski: „Dzięki tabloidy-zacii bez wątpienia wiemy coraz w ięcej, ale w zdecydowanej większości nie jest to ta wiedza, której wymagają rynek i demokracja Tej wiedzy zaś ubywa, bo wypierają ją tak zwane miękkie informacje mające niewielki lub żaden ud/iał w procesie podejmowania racjonalnych decyzji** |2012| (por rozdz. 5.).

Badacze wyróżniają rożne kategorie politycznych celebrytów. Przywołajmy tę zaproponowaną przez Johna Strccta. który wymienia dwie kategorie politycznego celebryty (cefchrih politicuws): tradycyjnego, sławnego polityka (CPI) (2004: 436) oraz politykującą sławę, czyli postać ze świata show-biznesu pojawiającą się w polityce oraz głoszącą prawo do reprezentowania innych ludzi i ich racji stanu (C P2> (Street. 2004 437-438). Do tych kategorii odwołują się również polscy badacze, jak na przykład: Wiesław Godzić (2007 345-351J. Tomasz Ołczyk (2009] czy Dorota Piontek [2011J. Pierwszy typ politycznego celebryty zjproponowany przez Strccta. typ tradycyjnego polityka - CPI. często swą sławę zawdzięcza wcześniejszym dokonaniom na polu artystycznym (jak np, Ronald Reagan czy Arnold Schwar/cncgger) lub otaczaniu się artystami-cclcbry-tami Tradycyjny polityk to ten już wybrany albo próbujący swych sił w wyborach. angażujący się w świat kultury popularnej w celu promowania wcześniej wyznaczonych politycznych celów Możemy wyodrębnić podtypy:

wybrany lub dopiero kandydujący polityk (czy polityczka) - czerpie z kapitału symbolicznego zdobytego w przemyśle rozrywkowym (artysta, piosenkarz, aktor, prezenter itp.) lub sporcie. Wizerunek ukształtowany dzięki tamtej aktywności stara się teraz zdyskontować w polu polityki. Przykładami takich strategii są amerykańscy politycy Ronald Reagan czy Arnold Schwar/encggcr. Na polskiej scenie politycznej w wyborach parlamentarnych 2011 roku możemy wskazać licznych sportowców, którzy zostali wybrani na posłów Iwona Guzowska. mistrzyni świata w boksie.

piłkarz Henryk Tomaszewski, mistrzyni I utopy « siatkówce Małgorzata Niemczyk. Jagna Maiczułaitis (sitowhiurdzisikal. Cezary Kucharski » Roman Konecki (obaj piłka notni). Maciej Zieliński (koszykówka). ł*awcł Papkę (siatkarz), Robert Wardzała (/u/łowiec) Mandatów me uzyskali mistrz olimpijski w skoku o tyczce z WHO r Władysław Kozakiewicz. Pa weł Nastula. Kalał Kubacki. Andrzej Malina, judocy Paweł Sastula i Rafał Kubacki. Andrzej Malina (zapaśnik);

wybrany lub kandydujący polityk wykorzystujący pozytywne cechy związane ze statusem celebryty do wzmocnienia swojego wizerunku i promocji swoich działań, np zdjęcia z celebrytami. bywanie na balach i cvcn-tach cclebryckich (np. w polskim kontekście takim wydarzeniem jest coroczny Charytatywny Bal Dziennikarzy, w którym licznie uczestniczą politycy) Przykładem ze świata może byc gia na saksofonie Billa Clintona czy otaczanie się artystami przez polityków francuskich, np Sarkozy i Johnny Hallyday podczas kampanii z 2007 roku (por. rozdz 5 . podrozdział I.4.). Polskim odpowiednikiem może być Aleksander Kwaśniewski tańczący w rytmie disco polo podczas swojej kampanii prezydenckiej.

Drugi typ celebryty politycznego politykująca sława <CP2| to często po stać ze świata popkultury angażująca się w sprawy społeczne i polityczne (np wokalista U2 Bono. Sting ochrona lasów tropikalnych, aktor Richard Cerę - na rzecz Tybetu). W Polsce największy liczebnie, ale i jakościowo wysyp puli-tykujących sław przypadł prawdopodobnie na Sejm kontraktowy, kiedy to w ławach poselskich /asicdli aktorzy i reżyserzy o znanych twarzach Andrzej ł.apicki. Andrzej Wajda. Gustaw llolubck. by wymienić tylko kilku z nich [Molęda-Zdztcch. 1998). W wyniku kolejnych demokratycznych wyborów na posłów kandydowali oprócz sportowców*'^- . dziennikarzy artystów ' zgod-nic / zasygnalizowanym wcześniej „dcmotycznym zwrotem" równic/ (debry-ci ^w. Pierwszy ccwcbryta wyłonił się w wyborach na prezydenta Btałegosto-

■” To tak/c na XII Charytatywnym Kału Dziennikarzy 16 stycznia 2010 roku zaaranżowano spotkanie Dody z parną prezydentów4 Marią 1 panem prezydentem (.echem Kaczyńskim

^2,1 Grzegorz Lato. Apoloniusz Taincr. Danusz Kosccki. Włodzimierz l.ubanski R watsl Szurkowski w poprzednich wyborach. W ostatnich wyborach sportowcy byli silnie reprezentowani na listach licznych partu

^M Np Tadeusz /.wielka. Sławomir JcncraWki Np Marek Torzewski. Jan Pietrzak

^T>' Np bohaterowie kolejnych edycji _Big Btoihera" Janus/ Dzięcioł. Sebastian Florek, czy detektyw Rutkowski

^; 1 Chodzi o Krzysztofa Kononowic/a 1 jego reklamówki internetowe, które pomimo (a moZc dzięki’’) swojej nieporadności, stały się pr/cbo|cm sieci, obejrzało je 3 miliony mtcmauum On sam uzyskał status celebryty. był gościem talk-show ..TOK2Szok“ pruwadzimcgo przez /akowskiego 1 Najsztuba jGodzic. 2007: 326 333|.