IMG98

i struktury. Badacze interesowali się szczególnie wpływem - ano^-. cnalii chromosomów płciowych u mężczyzn, a zwłaszcza |cV syn?"' dromem XYY. Wydawało się początkowo, iż ten właśnie układ”" chromosomów powoduje nadmierną impulsywność i agresywność, a nawet przestępczość. Nowsze jednak badania wykazały, te „samo wykrycie koincydencji między określonym typem aberracji chromosomów, a poszczególnym rodzajem patologii zachowania się człowieka nie świadczy jeszcze o związku przyczynowym między tymi 2 zjawiskami” (Pospiszyl K. i Żabczyńska E., 1985, s. 125). W wyniku niektórych badań przekonano się również, ii osoby posiadające nienormalną strukturę chromosomów (XYY i XXY) wykazywały niższy poziom umysłowy i znacznie wyższy wzrost w porównaniu z grupą kontrolną (XY). Fakt ten upoważnia do wniosku, że to nie dodatkowy chromosom Y jest ewidentnym wskaźnikiem agresywności i przestępczości u mężczyzn, lecz raczej ich zaniżony poziom sprawności intelektualnych i bardzo wysoki wzrost. Słuszność takiego stwierdzenia oparta jest na przesłance, iż osoby takie są mniej podatne na socjalizację i dają się łatwiej rozpoznać jako sprawcy przestępstw (Poznaniak W., 1985, s. 46 i n.).

Tak więc dotychczasowe badania nad zwiążkiem przyczynowym pomiędzy anomaliami chromosomów, a zachowaniem agresywnym i przestępczością nie były w stanie wpłynąć na ostateczne rozstrzygnięcie od dawna prowadzonego sporu wśród zwolenników biologicznych i środowiskowych uwarunkowań rozwoju człowieka. Także badania genealogiczne, polegające na poszukiwaniu występowania określonej cechy w kilku poprzednich pokoleniach (np. pewnych uzdolnień, upośledzenia umysłowego lub zaburzeń w zachowaniu), nie dały spodziewanych rezultatów w tym zakresie. Podobnie nie spełniły tych oczekiwań badania gemeiiologkane, tj. nad bliźniętami jedbnojajo-wymi, ani też prowadzone od niedawna badania adopcyjne, etyli badania z jednej strony podobieństw i różnic między dziećmi adoptowanymi, a ich przybranymi rodzicami, z drugiej zaś między tymi rodzicami, a ich dziećmi naturalnymi (por. Spłonek lC 1956, a. 22—26; Wójcik D., 1984, s. 67—72).

Toteż wobec wszelkich usiłowań wytłumaczenia zaburzeń w zachowaniu uczniów, ^powodowanych czynnikami genetyczny-

85

i-tm