IMGp05 (2)

widzenia²⁵. Rozpoczęcie nauki szkolnej nie pozostaje oczywiście bez wpływu na rysującego. Między 6.-7. rokiem życia zanika stopniowe dodawanie szczegółów graficznych i następuje przejście do tendencji integracyjnych. Dziecko łączy w jedną całość elementy o znaczeniu społecznym oraz związki określone w czasie i przestrzeni. Zwiększa się w rysunku liczba szczegółów, które są spójnie zestawione ze sobą. Wiek 7-9 lat stanowi w wielu przypadkach apogeum, ale jest już także schyłkiem czynności graficznej, zdominowanej przez tendencje do schematyzacji i reprezentacji konwencjonalnej²⁶.

S. Szuman na podstawie przeprowadzonych badań nad rysunkiem dziecka wyodrębnił trzy podstawowe okresy jego rozwoju.

1)    Okres bazgrania i tworzenia schematu, od 2.-5. roku życia,

-    mechaniczna bazgrota,

-    doszukiwanie się podobieństwa do przedmiotów w różnych formach graficznych,

-    konstruowanie z elementów bazgroty schematów rysunkowych.

2)    Okres schematu, czyli ideoplastyka, od 6.-12. roku życia.

3)    Okres poschematyczny zwany fizjoplastyką od 12. roku życia²⁷.

Przedstawione etapy rozwoju twórczości rysunkowej dziecka

wzbogacają wiedzę nauczyciela. Jeżeli chcemy prawidłowo posługiwać się metodą analizowania rysunków dzieci, to niezbędne są informacje o prawidłowościach rysowania dzieci w określonym wieku.

Rysunek dziecka jest niepowtarzalny i zawierający bogactwo informacji o rozwoju wyobraźni, procesów poznawczych, inteligencji oraz wrażliwości estetycznej. Znany jest też pogląd, że w każdym dziecku do 8. życia tkwi instynkt twórczy. W rysunku dziecko nie tylko wyraża swoje umiejętności i cechy osobowości, ale również własne

²⁵ Ibidem, *. 50-51.

“ Ibidem, s. 40-54.

²¹ S. Szuman, Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowych dziecka, (w.) Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży, red. M. Żebrowska.

154