IMG�04

zaleca się przerwanie wykonywania tych testów. W przeciwnym razie zarówno ty, jak i dziecko będziecie coraz bardziej sfrustrowani. Taki przebieg testowania jest dla ciebie informacją, że dziecko ma deficyty w obszarach badanych przez ten test. Być może powinieneś poszukać łatwiejszego testu w tej kategorii.

Próba przeprowadzenia formalnego testu, nawet, jeżeli nie udało się go skończyć, jest dla ciebie źródłem wielu informacji. To nie oznacza, że tobie lub dziecku „nie udało się”. Oznacza to jedynie, że ten test był dla dziecka za trudny. Mówi o tym, że dziecko może mieć deficyty w tym zakresie. By móc kontynuować ocenę, musisz znaleźć inny test lub łatwiejszą metodę badania. Możesz także zaprzestać wykonywania testów i rozpocząć terapię na podstawie obserwacji. Pamiętaj, że „klinicznym testem” jest to, w jaki sposób dziecko reaguje na terapię.

10.    Niektórzy terapeuci i inni profesjonaliści błędnie sądzą, że muszą przeprowadzić wszystkie testy zanim rozpoczną terapię. Zawsze pamiętaj: 1) dokonywanie oceny jest procesem ciągłym, 2) spotkania terapeutyczne są „ocenianiem”. Podczas sesji terapeutycznych z całą pewnością będziesz wciąż poznawał to dziecko, jego zachowanie, poziom wykonania, jego reakcje na terapię, na rówieśników (jeżeli terapia odbywa się w grupie) i na dorosłych.

11.    Po wstępnym spotkaniu określ obszary, w których rozpoczniesz terapię. Może to być samoobsługa, kontrola ślinienia się, wyzwalanie ssania, ubieranie się, odruchy obronne, równowaga i poruszanie się, czynności aktywizujące system dotykowy i przedsionkowy, itd.

12.    Dr Ayres uważała, że: „Dziecko musi nadać organizację własnemu mózgowi”. Terapeuta może mu dostarczyć środków do tego celu. Może ustrukturyzować środowisko terapeutyczne wprowadzając odpowiednie zabawki i czynności, dobrane do etapu jego rozwoju.

13.    Jeżeli zaproponowana zabawka lub czynność jest zbyt trudna, pojawi się chaos i frustracja. Jeżeli czynność jest zbyt łatwa, pojawi się znudzenie i brak uwagi. ,,Zabawa” z dzieckiem przy zastosowaniu integracji sensorycznej początkowo może wydawać się łatwa, jednakże wybór odpowiednich aktywności może stanowić dla ciebie nieustające wyzwanie.

14.    Ruchy i czynności niecelowe mają mniejszą wartość terapeutyczną niż działania celowe. Jeżeli dziecko wykonuje celowe ruchy, celowe reakcje adaptacyjne, szczególnie gdy robi to na coraz wyższym rozwojowo poziomie i zachowuje się w coraz bardziej odpowiedni sposób, możemy

13