interna 4

i psychicznie. Jej przeprowadzenie jest możliwe tylko w przypadku wyrażę* nia przez pacjenta zgody.

Przygotowanie chorego do badania polega na miejscowym znieczuleniu łuków podnicbicnnych. nasady języka, tylnej ściany gardła, strun głosowych az do zniesienia odruchu kaszlu. Znieczulenie może być uzyskane metodą ncbulizacji 2 lub 10% lidokainy. W celu uniknięcia reakcji alergicznej powinna być wykonana próba dospojówkowa z 1% roztworu lidokainy.

W bezpośrednim przygotowaniu chorego uwzględnia się także podanie Icków uspokajających (lorazepam. midazolam) i zmniejszających wydzielanie śluzu (atropina). Pacjent przed badaniem powinien tyć co najmniej 4 godziny na_czczo. W niektórych przypadkach przed bronchoskopią konieczne są tlcnotcrapia lub podanie Icku rozszerzającego oskrzela.

W czasie badania należy u chorego monitorować wysyccnie krwi hemoglobiną za pomocą pulsoksymetru, podawać tlen. niekiedy monitorować pracę serca.

Po bronchoskopii pacjent ma zniesiony odruch połykania (nie powinien pić i jeść przez 2 godziny), jest zwykle zmęczony, mogą się pojawić zaburzenia w oddychaniu wskutek działania leków scdatywnych. W przypadku pobierania wycinka z guza może wystąpić kaszel, krwioplucic lub odma opłuc-nowa. objawiająca się dusznością i bólami w klatce piersiowej. Do rzadko występujących groźnych powikłań należą: znacznego stopnia niedotlenienie organizmu, groźne dla życia zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie oddechu.

Badania radiologiczne klatki piersiowej

Badania radiologiczne klatki piersiowej należą do podstawowych badań diagnostycznych chorób układu oddechowego, serca i śródpiersia. Wykonywanie ich u osób dorosłych zgodnie z zasadami kontroli stanu zdrowia może pozwolić na wczesne wykrycie gruźlicy płuc oraz choroby nowotworowej w początkowym stadium rozwoju i zastosowanie radykalnego leczenia.

Pacjent nic wymaga przygotowania do tych badań. W szpitalu pielęgniarka może być osobą organizującą transport do zakładu radiologii L1ub osobą towarzyszącą choremu w trakcie jego wykonania.

Gazometria krwi

Badania gazomctiycznc krwi tętniczej lub włośniczkowej polegają na laboratoryjnej ocenie gazów oddechowych. Oznacza się prężność tlenu pO, (norma 80-100 mm Hg lub 11-13 kPa). prężność dwutlenku węgla pCO, (norma 35-45 mm Hg lub 5-6 kPa) oraz wysyccnie hemoglobiny tlenem

SaO, > 92%.

Próbę krwi tętniczej do badania gazomettycznego pobiera lekarz. Pacjent powinien być poinformowany o celu i wyniku wy konanego badania.

Badania mikrobiologiczne

Badania mikrobiologiczne stanowią podstawę ostatecznego ustalenia rozpoznania klinicznego i prowadzenia racjonalnej terapii.

Materiałem diagnostycznym mogą być: plwocina, wymazy z nosa, gardła. krtani, płyn ophicnowy, popłuczyny oskrzeli punktaty ropni. W laboratorium wykonywany jest posiew materiału diagnostycznego w kierunku obecności bakterii, grzybów, prątka gruźlicy.

Badanie cytologiczne

Badanie cytologiczne jest to badanie mikroskopowe plwociny, popłuczyn oskrzelowych, płynu z jamy opłucnej, fragmentu tkanki płucnej lub węzłów chłonnych w kierunku obecności komórek nowotworowych.

Rola pielęgniarki polega na współpracy z lekarzem i pacjentem w wykonywaniu specjalistycznych zabiegów (bronchoskopia z płukaniem pęchc-rzykowo-oskrzclowym, biopsja płuca, węzłów chłonnych), podczas których następuje pobranie materiału do badania cytologicznego.

Badanie histopatologiczne

Badanie histopatologiczne polega na ocenie morfologicznej tkanki uzyskanej przez wycięcie, wyskrobanie, nakłucie podczas biopsji lub bronchoskopii.

Pielęgniarka współpracuje z lekarzem i pacjentem przy pobieraniu materiałów.