ko8

• Gofred, •

Już pustelnicze słowa w sercu wryte Niosą przedniejszy za jego natchnieniem. Myśli — czci i miejsc wysokich niesyte — Ustępują w nich z wielkim podziwieniem, Tak że Gwelf, Gwilelm pierwszymi się zstali, Co Gotyfreda za pana witali.

33

A wszycy inszy zaś poszli za tymi,

Dali mu władzą, aby rozkazował,

Aby narody, miasty dobytymi,

Wojną, pokojem — jako chce — szafował. A co dopiero równo chodził z nimi, Posłuszeństwo mu każdy obiecował.

0    czym zarazem prętkie wieści poszły

1    miedzy ludzie na świat głosy niosły.

34

On się żołnierzom swoim ukazuje,

Którzy go sądzą miejsca tego godnym, Które mu dali — i od nich przyjmuje Życzliwe krzyki wejźrzeniem łagodnym. Wszytkich przyjemną mową odprawuje,

Co mu winszują szczęścia głosem zgodnym. Na dzień jutrzejszy potem wszytkim kazał, Aby się żołnierz pisał i ukazał.

35

Jaśniejsze wonczas nad zwyczaj rumiany Słońce dzień miało, kiedy z promieniami

Nowego światła równo — lud wybrany Pod rozwitymi wyszedł chorągwiami.

Każdy jako mógł nastrój niej ubrany Ukazował się tam, gdzie nad łąkami Stał w miejscu Hetman, przed którym ochotne Mijały roty jezne i piechotne.

36

Myśli, łakomych lat nieprzyjaciółki,

Wierne wszytkich spraw stróże i szafarki, Zdarzcie, abym mógł rotmistrze i pułki Wszystkie przypomnieć, od was te podarki. Niech z nieśmiertelną sławą mają spółki, Niech im nie szkodzą zazdrościwe Parki. Ozdóbcie język mój z skarbu waszego Tym, co by trwało do wieku późnego.

37

Francuzowie się wprzód okazowali (Ugonk królewski brat, był wódz nad nimi), ■Których na wyspie rotmistrze zbierali Miedzy czterema rzekami możnymi.

Skoro szczedł Ugon, starszego obrali Klotareusa głosami zgodnymi,

Któremu tylko na tym samym schodzi: Królestwa nie ma, choć się na nie godzi.

38

Tysiąc ich było, wszyscy kiryśnicy. Za nimi hufce prowadzili swoje

63