kscan35

W ten sposób można oznaczać m.in. Cd(II), Zn(II), Pb(II), In(IV), T1(I), Bi(III), Ga(III) na elektrodach Hg, a także Au(IV), Ag(I), Hg(II) na elektrodzie GCE.

b)    Tworzenie słabo rozpuszczalnych soli z materiałem elektrody po jego utlenieniu. W przypadku elektrody rtęciowej i np. jonów chlorkowych zachodzą następujące reakcje:

2Hg° —2e-*Hgi⁺    (12.27)

2Cl" (roztwór) - (2C1") ads.    (12.28)

Hg!⁺ + (2C1-)ads. - (Hg₂Cl₂)    (12.29)

W myśl tej zasady można gromadzić na elektrodzie rtęciowej m.in. Cl^-, Br^-, CN^-, S^2-, a także związki organiczne typu R—SH.

c)    Adsorpcję chelatów metali i adsorpcję różnych związków elektrodowo czynnych na elektrodzie pracującej. W punkcie tym wyróżnia się dwa problemy:

1) Gromadzenie kationów metali po ich uprzednim związaniu, w roztworze, w kompleks zgodnie z reakcjami:

Mⁿ⁺ + nHL^±ML„ + «H⁺ (roztwór)    (12.30)

ML,    ML.(Hg)    (12.31)

Metodą tą oznacza się wiele metali ciężkich, które nie tworzą amalgamatów o odpowiednim stężeniu i których nie można gromadzić przez katodową redukcję zgodnie z punktem a). W tablicy 12.3 przedstawiono przykładowo rozpuszczalność niektórych metali w rtęci. Z zestawienia wynika, że metodą katodowej elektroredukcji można oznaczać tylko te metale, których rozpuszczalność w rtęci jest duża. Nie można natomiast oznaczać np. Fe, Co, Ni, V, Mo, a także Ti i pierwiastków alkalicznych. W tablicy 12.4 podano przykłady zatężania kationów metali w formie chelatów na elektrodach rtęciowych.

Tablica 12.3. Rozpuszczalność metali w rtęci

Metal	Temp. [°C]	Rozpuszczalność [% mas.]	Metal	Temp. [°C]	Rozpuszczalność [% mas.]
Na	25	0,57	Fe	20	1,15 • 10~^17
Cs	25	4,0	Cr	20	3,1 • ro~^n
Cu	20	0,003	Ni	20	4,8 -10“^5
Ag	20	0,035	Co	20	8 • 10^-5
Au	20	0,130	Ti	20	5 • 10"^6
Zn	20	1,99	Ge	25	110"^6
Cd	20	5,3	V	20	5-10~^5
In	20	57	Sb	20	2,9-10"^5
n	20	42,8	Mo	20	210"^5
Pb	20	1,1
Bi	20	1,1

243