ksiega6

160

postawy jest uzyskanie prawidłowego układu poszczególnych segmentów ciała. Stosowane obciążenie lub opór i czas jego trwania są określone zdolnością utrzymania skorygowanego układu. Maksymalne wymagania powodują włączenie zespołów mięśni dodatkowych, działających pomocniczo i często zaburzających prawidłowość układu segmentów struktury całego ciała. W ruchu korekcyjnym opór oraz czas jego trwania są podporządkowane zdolności utrzymania uzyskanego uprzednio, skorygowanego położenia ciała. Podstawą przywracania

Ryc. 69. Ćwiczeniu wzmacniające mięśnie grzbietu. Ic/cnic przodem, dłonie pod czołem, wznos tułowia i ramion nieco ponad podlo/c napiąć mięśnie grzbietu, wytrzymać 15 i, następnie ni 1 t jr rozluźnić, teraz leżenie przewrotne, ramiona w kurczu pionowym, ro/eiągnąc mięśnie, pozostać w tej pozycji 5 s, powtórzyć 4 razy

równowagi mięśniowej są ćwiczenia czynne. Są to na ogół ćwiczenia czynne - wolne, niekiedy i niewielkim oporem. Ten rodzaj postępowania jest jednak skuteczny jedynie w niewielkich wadach. Przypadki cięższe wymagają zastosowania ćwiczeń / indywidualnie dobieranym oporem, często w postaci ćwiczeń izometrycznych. Do wzmacniania mięśni osłabionych wskazane są szczególnie ćwiczenia statyczne oparte na skurczu izomctrycznym. Zgodnie / techniką ćwiczeń stosowanych w kinezyterapii siła ciążenia jest elementem ułatwiającym lub utrudniającym wykonanie ćwiczenia. Może ona wspomagać ruch lub stanowić właściwy, albo dodatkowy opór, co zapewnia odpowiednio dobrana pozycja wyjściowa. Przykładem może być pozycja horyzontalna z tułowiem wysuniętym poza płaszczyznę podparcia. Opór jest dawkowany ręką terapeuty lub różnego rodzaju przyborami, np. laska O obciążeniu decyduje z jednej strony aktualna siła danej grupy mięśniowej, z drugiej zaś wytrenowanie ćwiczącego. Są to zwykle krótkie ćwiczenia izomctrycznc wykonywane w seriach Wskazane jest także wykonywanie ćwiczeń dynamicznych. Początkowo stosuje się ćwiczenia tylko pojedynczych mięśni, dopiero później kształtuje się gorset mięśniowy w całości. Oddziaływanie na układ mięśniowy umożliwia z jednej strony korygowanie wady, z. drugiej natomiast korzystnie wpływa na możliwości przyjmowania skorygowanej postawy i ciągłe jej utrzymywanie Kształtowanie wytrzymałości posturalncj musi odbywać się w warunkach uprzednio skory gowancj wady, ale również i tak, aby przypadkiem nic wzmacniać mięśni pogłębiających wadę. Należy pamiętać, że w niektórych pozycjach ćwiczenia izomctrycznc powodują też, na drodze synergii lub synkinezji, wzmacnianie innych grup mięśniowych, co niekiedy bywa szkodliwe. Podczas wzmacniania mięśni należy stosować zasady: najpierw statycznie napiąć mięśnie przez 15 s, następnie na 3 s je rozluźnić, teraz łagodnie rozciągnąć mięśnie i pozostać

w tej pozycji 5 s,

ćwiczenie powtórzyć 4 razy (ryc. 69).

Ćwiczenia antygrawitacyjnc

Są to ćwiczenia obciążające osiowo, aktywizujące mięśnie anty grawitacyjne Ich eden jest uaktywnienie mięśni anty grawitacyjnych, zwłaszcza pierwszego układu ohmemam. w warunkach pionizacji, a więc określonego układu segmcniamych środków ciężka Można je stosować wtedy, gdy osoba swobodnie utrzymuje skorygowaną postawę przez dkłzsza chwilę. Ćwiczenia te polegają na otrzymaniu skorygowanego kręgosłupa i głowy w winkach bezpośredniego lub pośredniego dodatkowego obciążenia osiowego Obeazeme flmo-wanc w gimnastyce korekcyjnej równa saę połowic maksymalnego, przy którym osoba jol jeszcze /dolna utrzymać skorygowana postawę. Czas utrzymania stopniowo zwiększa ac Objaw osiadania krzywizn lub pogłębiania skrzywień jest sygnałem do natychmiastowego przerwania ćwiczenia i zmniejszenia czasu wytrzymania

Ćwiczenia hiperkorekcyjne wg k a tzaer-Kozińskiej (2001)

Istota ćwiczeń hiperkorckeyjnych polega na przekraczaniu skorygowane! pozycji albo aa drodze hiperkorckcji kątowej (przegięcia), albo też osiouej (ełongacja poza gramet fiąośo-gicznych krzywizn kręgosłupa). Warunkiem prawidłowego wykonania tych cwiczen es w miarę pełna ruchomość stawowa. Ograniczenie ruchomości jakiegoś segmentu mott powodować przeniesienie efektu ruchowego na segmenty sąsiednie, co małe hyc niekiedy przy czy -ną pogłębienia wady Są to cwtc/cnia asymetry czne, polegające na wykemwanw sfcłoaów bocznych tułów ia w kierunku wypukłości skrzywienia. Okazato stę jednak, ze witk4ctme stosowanie tych ćwiczeń lub ograniczenie postępowania korekcyjnego tylko do tego Ktłnrni oddziaływania nic prowadzi do zniwelowania skrzywienia, lecz do wytworna wmuiw przeciwnie skierowanych w odcinkach sąsiednich. Takie oddziaływanie może mieć pew e • sens w niektóry ch skoliozach jednołukowych. w których pełna korekcja jest już mewWhwa. a liniowe lub kątowe skompensowanie skrzy wienia może być pożądań U' skoliozach kowych może być ono szkodliwe Wykonywanie hipcrkorckcyinych ćwństol w skoAkmeb dwuhikowych może doprowadzić wprawdzie do zmniejszenia wygięcia gornego. ałc r jednoczesnym pogłębieniem skrzywienia leżącego niżej W skrajnych przy plikach może to powo-dować przesunięcie klatki piersiowej do Kiku. a nawet do w terania się żeber ipr.*s ruchach oddechowych) o grzebień kości biodrowej, co może byc jM/wnną Mesnoso \hxMikjcu ćwiczeń hiperkorekcyinyeh polega rui zaleceniu, aby zaczynać re »\i wygtęcki łeżąecgo najniżej. Podobne możliwości, ale także i ograniczenia ik>t\e/ą także wad w ptes/c/y rme strzał-