MRR5

lai howują nadal ścisły !»»■> * istotą Judzką nawet wtedy, gdy trirłwrtT id pozbawiona. Takie przekonanie zakłada, te istnieje jakaś jUt pnMbMMl“ wiążąca ae sobą nawet najbardziej edhgfe przedmioty I łącząca je nicią „sympatii” podległą specyficznym |» wam (koegzystencja ąrgasiczna, analogia formalna Jub ipalMkaą symetria funkcjonalna). Czarownik (ten. który działa m pomocą magii) wlany w skuteczność swego działania tylko o tyle, • 9t taka „przestrzenna sieć" istnieje. Nie jest ważne, czy zna ową JUk przestrzenną”, czy też znana mu jest owa „sympatia" łącząca wiązy z określoną osobą Jest bardzo prawdopodobne, że wiele czarownic ma dzisiaj inne wyobrażenie o świecie, nie odpowiadające już praktykom magicznym, jakie wykonują, ale owe praktyki, jako takie, mogą odkryć i przed nami świat myśli, który je zrodził, choć d. którzy się nimi posługują, teoretycznie już do niego nie należą. Swtł myśli archaicznych cywilizacji dotarł do nas nie dialektycznie poprzez wyrażone npUdte wierzenia jednostek, ale został przekazany nam w nutach, symbolach, zwyczajach, które mimo wszelkiego rodzaju zniekształceń zachowują nadal swój pierwotny sens. W pewnym znaczeniu stanowią one „żywe skamieliny" i niekiedy wystaraj jedna taka „skamielina", aby odtworzyć całość organiczną, której jest jedynym pozostałym śladem.

4. Wielorakość hierofanii. Do pi ty kładów, które podaliśmy, powrócimy w dalszym toku pracy wzmacniając je nowymi pnykhdo mi. Na razie stanowiły one rodzaj wprowadzenia i służyły ale tyk do zdefiniowania sacrum, co do zaznajomienia czytelnika z dokumentami. jakie mamy do dyspozycji. Dokumenty te nazwaltaąp’| hierofaniami, gdyż każdy z nieb objawia jakąś odmianą sacrum. Odmiany tego objawienia, a także wartość ontológlcżną. jaką się nfli przypisuje, to dwa zagadnienia, które można *■•-*■ rąsać żgiMt pod koniec naszych dociekań. Na razie przyjmijmy, że każdy I tych dokumentów — ryt, mit, kosmogonia lub bóstwo — stanowi hittw j fonią; inaczej mówiąc, spróbujmy je uważać za przejawy sacrami w świńcie myśli tych, którzy doznali hierofanii.

Praktyczne zastosowanie tej propozycji nie zawsze jest łatwe En człowieka Zachodu, który zwykł spontanicznie odnosić pojęcia sacrum. religii, a nawet magii do pewnych historycznych form zydi religijnego żydowsko^hrześcijańskiego, obce hierofanie wydadzą a

16