()slalcc/,nic równinne I ,n griu igc'n opisiijnce zjawisko melin nklmlil będzie* na s(t*puj ące:
2
y— (Pj +2-P2 + 8-P3)cpI = M-2-P3 -^(sina + p-cosa),
czyli przyspieszenie kątowe bryły 1 układu wynosi:
•2g.
lPi
M-2-P, -T] (sina + p- cos a)
(P1+2P2+8-P3)r12
Przykład 32
Mamy układ mechaniczny złożony z krążka i wodzika połączonych ze sobą sprężyną o sztywności k. Krążek porusza się ruchem płaskim po chropowatej i odkształcalnej sprężyście powierzchni poziomej. Na wodzik działa siła zewnętrzna G (rys. 107). Opisać zjawisko ruchu, wykorzystując równania La-grange’a, przy założeniu, że masy obu brył są znane.
Dane:
G [N],
p )
1 | - siły ciężkości działające na krążek i wodzik [N],
r - promień krążka [m],
1 p - współczynnik tarcia suchego krążka, f- współczynnik tarcia toczenia krążka [m].
Krążek może się przemieszczać niezależnie od ruchu wodzika, układ posiada więc dwa stopnie swobody. Za współrzędne uogólnione układu przyjmiemy odpowiednio przemieszczenia punktów A i B brył:
^2 ~ XB ’
prędkości uogólnione wynoszą:
qi=xA>
^2 ~ XB'
Określmy zależności kinematyczne. Krążek jest w melin płaskim, tuk więc:
Dostaniemy energię kinetyczną układu:
E = E^ + E^ =— m, -x* +—m, -xB +—IB - co?.
2 i a 2 2 B 2
Moment bezwładności krążka wynosi:
IB = — m2 • r2 = -^-r2.
B 2 2 2-g
Uwzględniając powyższe zależności kinematyczne, mamy:
Energia kinetyczna jest funkcją dwóch prędkości uogólnionych. Korzystając z przykładu 29 (rys. 104), określimy siły uogólnione układu:
Q1=G-k(xA-xB^
Q2=-k(xB-xA)-p^.
Wyznaczmy teraz poszczególne składowe równań Lagrange’a:
= 0,
SE
Sx.
dE
Sxn
SE P, . Sx “ gX/
SE _ 3 P2 . SxB 2 g X®’
J
Podstawiając do równań Lagrange’a, będziemy mieli:
pi ••
= G-k(>