NoK22

134 Potęga mowy ciała

SV?owa ciała — i i siak figowy (dłonie na kroczu)

Gest ten jest często wykorzystywany w chwilach bezbronności. „Listek figowy” polega na złożeniu obu dłoni razem i ułożeniu ich swobodnie przed sobą. Nie jest to jedynie domena mężczyzn, można go też zaobserwować u kobiet.

j Hiszpańska para królewska , wykorzystuje „listek figowy” podczas j pogrzebu sześciu żołnierzy sil ONZ, i którzy zginęli w Libanie

„Listek figowy” zwykle oznacza próbę uchronienia się przed bólem, niezależnie od tego, czy jest on fizyczny (w przypadku mężczyzny chroniącego swoje genitalia), czy emocjonalny (na przykład w przypadku żałobników na pogrzebie, tak jak pokazuje to zdjęcie obok). Czasem wykorzystujemy ten gest, gdy otrzymujemy od kogoś upomnienie lub ostrzeżenie.

Na co zwrócić uwagę: czy ktoś używa tego gestu. Gest ten jest przede wszystkim bezpośrednią oznaką tego, że dana osoba czuje się zagrożona. Postaraj się określić, na czym polega problem, by wiedzieć, dlaczego ktoś czuje potrzebę zastosowania takiej bariery czy osłony.

„Listek figowy” można wykonać nic tylko za pomocą dłoni, lecz również za pomocą aktówki czy książki — osłaniając przed zagrożeniem dolną część ciała.

Nad czym popracować: postaraj się zachować otwartą postawę. Oczywiście nie możesz zupełnie unikać tego gestu, zwłaszcza w sytuacji fizycznego zagrożenia rodowych klejnotów. Jednak w przypadku emocjonalnego bólu musisz zdawać sobie sprawę, że ten gest może być odczytywany jako oznaka słabości. Ostatnio na pogrzebie przyłapałam się na tym, że automatycznie staję w tej pozycji, w milczeniu, podświadomie chroniąc się przed myślami o własnej śmiertelności. Uświadomiłam to sobie jednak i z premedytacją przyjęłam bardziej otwartą postawę, ponieważ pomyślałam, że otwarcie się na smutek innych może być bardziej pomocne niż chronienie siebie.

Mowa ciała — ręce za plecami

płodową _;— prawdopodobnie po to, by chronić serce i inne ważne organy;!

Kiedy jesteśmy przestraszeni, mamy tendencję do zwijania się w

przed uszkodzeniem. Natomiast gdy trzymamy ręce za plecami, mówimy' innym, że nas nie onieśmielają.

Ta postawa nie tylko wyraża zaufanie, lecz również pewność siebie i poczu-¹ cie wyższości. Gdy ktoś składa ręce za plecami, jego postawa mówi drugiej osobie: .Jesteś tak niegroźny, że mogę przy tobie bez obawy stać zupełnie rozluźniony”. Taka osoba dobrowolnie odsłania wszystkie zakończenia nerwowe,

■ -Ti

szyję, serce i brzuch — bez niepokoju.

Na co zwrócić uwagę: gdy ktoś robi to w gniewie. Gdy ktoś za swoimi plecami; zaciska pięści, może to przypominać emanujący pewnością siebie gest splecjej-,

nia dłoni z tyłu, jednak taka osoba nieświadomie wysyła sygnały frustracji,

i narastającego gniewu, jakby musiała się siłą powstrzymywać przed wybuchem.

Nad czym popracować: nad wykorzystaniem tego gestu do wyrażenia ;pewi: ności siebie. Właściwie stosowana, taka postawa świadczy o Twoim ęałkoyi

rozluźnieniu i panowaniu nad sytuacją. Złóż ręce razem, tak by jedna dłi

spoczywała w drugiej, nawiązuj kontakt wzrokowy i uśmiechaj się, a powiejśz!

w ten sposób: .Jestem pewny, że mnie nie skrzywdzisz i że ja dla ciebie również nie stanowię zagrożenia”.

nas i

Ciało jest bogatym źródłem sygnałów, mówiących o tym, kim jesteśrniy i jak się czujemy. Możemy zauważyć pokaz szczerych emocji, jak również znaleźć w nich klucz do myśli, które inni ludzie woleliby zachować dla siebie.: Jednak żaden z tych sygnałów' nie pojawia się w próżni. Nie możemy zrozumieć mowy ciała, dopóki nie poznamy sposobu, w jaki nasze ciała reagują na innych w przestrzeni. Wszystkie wyrazy twarzy i inne sygnały ciała nieustannie się zmieniają — przypływają i odpływają, zbliżają się i oddalają, dotykają wycofują się. Przyjrzyjmy się teraz temu, w jaki sposób ludzie pojmują

i definiują swoją osobistą przestrzeń i jak to wpływa na to, komu pozwalamy.

by nas dotykał.