Obraz7 (29)

Zmęczenie objawia się zarówno zaburzeniami przewodnictwa w układzie nerwowym, jak i osłabieniem odpowiedzi włókien mięśniowych na docierające do nich sygnały elektryczne Progi pobudzenia inoloneuronow wzrastają - niektóre z nich nie odpowiadają na sygnały z ośrodkowego układu nerwowego, szwankuje także połączenie na płytce nerwowo-mięśniowej (synapsie). Jeżeli dodamy do tego, że pobudzone włókna mięśniowe rozwijają mniejszą moc ze względu na spadek stężeń substratów energetycznych okaże się, że czas osiągania maksimum siły wydłuża się, a samo maksimum jest mniejsze niż w przypadku braku zmęczenia. Podobnie jak osiągnięcie maksimum siły nie odbywa się natychmiastowo, rozluźnienie mięśnia po ustaniu pobudzenia również zabiera pewien czas.

Charakterystyki czasowe grup mięśniowych

Bezpośrednią konsekwencją przedstawionej własności pojedynczego mięśnia są przebiegi charakterystyk czasowych momentów sił mięśniowych rozwijanych przez poszczególne grupy mięśni. Charakterystyki te mają mniej więcej ten sam kształt co charakterystyki pojedynczych mięśni, z tą jednak różnicą, że na osi pionowej odłożone są wartości momentu siły, a nic siły. Maksymalna prędkość narastania momentu siły i czas osiągnięcia połowy wartości maksymalnej często wykorzystywane są do oceny składu włókien mięśniowych lub oceny stanu wytrenowania sportowców.

Zdolność do szybkiego rozwijania maksymalnej wartości momentu ma szczególne znaczenie dla przedstawicieli dyscyplin sportowych o szybkościowym charakterze.

Charakterystyki predkościowe

Zależność siła - prędkość dla pojedynczego mięśnia

W warunkach dynamicznych, kiedy rozwijaniu siły przez mięsień towąrzyszy zmiana jego długości pojawia się kolejny czynnik limitujący wartość siły maksymalnej. Z fizyki wiadomo, że moc można przedstawić jako

iloczyn siły i    więc siła maksymalna pozostawała niezależna od prędkości, przy coraz

większych prędkościach skurczu wartość mocy roslaby proporcjonalnie. Okazuje się, że wartość mocy

rozwnanej przez mięśnie ograniczona ięyi '    * ' "ródel energetycznych. Jeżeli weźmiemy również pod

uwagę fakt, iż podczas skurczu mięśnie wydzielają ciepło, to korzystając z pierwszej zasady termodynamiki (bilans energii wewnętrznej) można, na drodze teoretycznej, sformułować następujące równanie:

(1)

(F+a)(v+b)=const.

Zależność ta nosi nazwę równania charakterystycznego Hilla i została opublikowana przez niego w 1938 roku (iyc. 8.)

7