Ts = T
a
p
gdzie:
Ts 1 średni takt linii potokowej,
T - czas pracy linii potokowej w danym okresie. p i liczba wyrobów do wykonania w danym okresie.
Przykład. Jeżeli seria wyrobów składająca się z 7000 szt. ma być wykonana w ciąga miesiąca w dwuzmiaoowym systemie pracy, w którym łączny czas pracy wynosi 350 go? HSgj io średni taki linii potokowej w minutach w danym okresie wynosi:
= 3 min
Oznacza to. że co 3 minuty przedmiot produkcji jest przemieszczany z jednego stanowiska na drugie i 3 minuty upływają między wytworzeniem dwóch kolejnych następujących po sobie wyrobów.
Załóżmy, że wykonanie omawianego wyrobu można podzielić na 5 operacji, które wykonuje się na pięciu różnych stanowiskach pracy, a analiza pracochłonności wykazała, że pracochłonność operacji I wynosi 2,87 min. n - 9.12 min, ID - 8,86 min. IV - 3,10 min. a V - 5.88 min.
Widać, że czas wykonania operacji I i IV jest bardzo zbliżony do taktu średniego, pozostałych operacji natomiast jest znacznie wyższy. Dla zsynchronizowania potoku należy więc w miejscach, w których pracochłonność wykonywanych operacji jest większa od taktu średniego, umieścić równolegle kilka stanowisk pracy. Liczbę tych stanowisk pracy uzyskuje się, dzieląc pracochłonność poszczególnych operacji przez wartość średniego taktu linii płotowej i zaokrąglając wynik do pełnych jednostek. Zarówno więc w wykonywaniu operacji I. jak i IV. zbliżonych do średniego taktu, zaangażowane zostanie jedno stanowisko robocze, db pozostałych operacji natomiast liczba stanowisk pracy wynosić będzie: i operacja U - 9.12: 3 = 3 stanowiska pracy.
- operacja ID - 8,86: 3 ■ 3 stanowiska pracy,
- operacja V - 5,88: 3 = 2 stanowiska pracy.
Zestawienie danych z poprzedniego przykładu ujęto w tabeli 2, schemat graficzny rozmieszczenia stanowisk pracy w linii potokowej przedstawiamy na rys. 18.
Z danych zawartych w tabeli 2. wynika, że długość taktu roboczego na poszczególnych stanowiskach pracy wykazuje nieznaczne odchylenie od średniego taktu, który wynosi 3 minuty. Odchylenia ujemne noszą nazwę mikropauz. Linię potokową uważa się na ogół za zsynchronizowaną, jeżeli odchylenia nie przekraczają ±5% wartości taktu średniego.
Tabela 2. Synchronizacja operacji w RnA potokowej
to- |
Wyszczególnienie |
Stano |
witko robocze | |||
l |
II |
III |
IV |
V | ||
Czas trwania operacji w min |
2.87 |
9.12 |
8.86 |
i 3.10 |
5.88 | |
2 |
Liczba stanowisk roboczych |
1 |
3 |
3 |
1 ~~ |
2 |
3 |
Długość taktu roboczego (1:2) I 2-87 |
3.04 |
2.95 |
Gsl. |
2,94 |
Ze względu na sposób podtrzymywania rytmu bnh można wyróżnić dwa radząc linii potokowych:
• linię potokową o rytmie swobodnym, który polega na tym. że pracownicy sami przestrzegają ustalonego taktu i sami powodują przemieszczenie przedmiotu produkcji na następne stanowisko pracy;
• linię potokową o rytmie przymusowym, w której rytm jest Mrzucouy przez mechanizmy transportowe przesuwające wyrób ze stanowiska w sposób ciągły lub w sposób skokowy, po upływie czasu określonego taktem.
Normowanie polega na określeniu norm stanowiących przyjętą mknę lub wzorcową wielkość wyznaczającą nakłady związane / działalnością produkcyjną prertiąłOTsrm.
W praktyce przedsiębiorstwa przemysłowego stosuje się normowanie czynników produkcji dotyczące:
• wydajności maszyn i urządzeń;
• surowców i materiałów;
• pracy ludzkiej.
Normowanie wydąjności maszyn i urządzeń polega aa śląjących wielkość produkcji konkretnej maszyny lub urządzenia aa johotół paflW np. maszynogodzinę. maszynozmianę. Podstawą do nWirwmg marópdti^ szyn powinny być wskaźniki dotyczące danego urządzenia produkcyjnej ^ Koka obrotów na minutę, moc zainstalowanych silników, prędkość tekenna Dat te powinny wynikać z dokumentacji technicznej urządzenia.
Normy wydajności maszyn i urządzeń mają gasadmow laaczean:
• dla określenia zdolności produkcyjnej;