P3261214

--—--- 1- Holding jako elekt koncentracji

jttko podmiot autonomiczny nalc/y praktycznie w Niemczech do przcszłofo ‘ onuast jest formą prawną dla przedsiębiorstw koncernowych.

^sfX>minając proces łączeniu się przedsiębiorstw, nie można zapomnieć ° Stanach Zjednoczonych, /ostał on tam zapoczątkowany już w pierwszej

połowic XIX wieku'¹. Dopiero jednak w drugiej połowie pootmg dwudzie siego wieku nastąpiła jego intensyfikacja na szeroka skalę w sferze gospodarczej, między innymi prze2 stosowunie/**V//ą>w. czyli sumowania mnogościowego firm. Później proces koncentracji zaczai coraz częściej postępować nie w wyniku walki konkurencyjnej, jak to miało miejsce w początkowej fazie. lecz na drodze dobrowolnej umowy®.

Jako właściwą formę integracji zarówno organizacyjno* trust kierowniczej, jak i kapitałowej uznano strukturę trustu. Podstawowym założeniem funkcjonowania tego typu stmkt-jr było powiernictwo wartości majątkowych w celu sprawowania wobec mdi i idpowicdnicb czynności zarządu. Najczęściej łączyły się w tej formie przedsiębiorstwa tej samej lub pokrewnej branży', a jednostki przystępujące do trustu całkowicie zrzekały się samodzielności i podporządkowywały się jednolitemu kierownictwu, które decydowało o podziale zysku.

Znaną formą współdziałania gospodarczego są kartele, kartel W Słowniku wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego kartel określany jest jako⁸³: ..forma monopolu kapitalistycznego, umowa między samodzielnymi przedsiębiorstwami zaopatrującymi rynek w podobne towary albo usługi, ograniczająca konkurencję przez ustalanie cen albo warunków sprzedaży, ograniczenie produkcji itd.“. Kartel to nic innego, jak zmowa przedsiębiorstw działających w jednej lub podobnej gałęzi gospodarki, mająca na celu opanowanie rynku i jego regulację (ceny, podaż, popyt) oraz eliminację konkurencji. Tworzenie karteli pomiędzy przedsiębiorstwami jest nielegalne w Unii Europejskiej oraz w Stanach Zjednoczonych, a także w wielu innych państwach świata.

Zbliżoną do karteli formę działalności, rozpowszechnia-syndykat ną w krajach romańskich i w Rosji, przyjmują syndykaty (zwane wspólnotą interesów). Są to porozumienia przed* siebiorstw o porównywalnej wielkości, działających w tej samej branży i mających podobny stopień rozwoju. Pomimo umów prawnych regulujących stosunki pomiędzy przedsiębiorstwami, zarówno ekonomicznie, jak i prawnie, pozostają one niezależne. Syndykat jest swego rodzaju wyższą formą umowy kartelowej.

^<ł Źródłu podają rok 1832.

* M. Dobija. Węzłowe problemy..., op. cits. 32.

" W Kopaliński Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Wiedza Powszechna. |«r\ v 480. także W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzyc:; Interneeie. http://www.slownik-online.pl /kopahnski IDHl

A< 125051 7nn43BIW.php_

Zachowując odrębność prawną i produkcyjną, przedsiębiorstwa należące do syndykatu rezygnują najczęściej /. prawa do samodzielnej sprzedaży produk-lów. Tworzy się wówczas wspólne biuro sprzedaży syndykatu, które zajmuje sic dystrybucją wyrobów produkowanych przez zrzeszone przedsiębiorstwa, ustala jednolite ceny i warunki. Często biuro sprzedaży syndykatu występuje na zewnątrz jako samodzielny sprzedawca i wtedy odbiorcy kierują lam zamówienia. Biuro sprzedaży rozdziela je z kolei na poszczególne przedsiębiorstwa. Dostawa wyrobów realizowana jest bezpośrednio z przedsiębiorstw a produkującego do odbiorcy, rozliczenie i zaplata natomiast za pośrednictwem biura sprzedaży Syndykaty tworzono w ramach połączeń poziomych. Ich działania niekoniecznie mają na celu eliminowanie konkurencji. Przedmiotem lej formy współpracy są dystrybucja, sprzedaż, zakup surowców czy wymiana doświadczeń. Nic ma tu charakterystycznej dla holdingu dominacji jednego podmiotu nad drugim Syndykaty były zazwyczaj strukturami krótkotrwałymi.

Podmioty' gospodarcze dążące do realizacji bardzo dużych lub ryzykownych inwestycji decydują się na konsorcjum zawiązanie porozumienia, zwanego konsorcjum. Jest to organizacja tworzona na określony czas i w konkretny m celu. którym jest najczęściej wspólna realizacja konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, przekraczającego ze względu na koszty możliwości jednego podmiotu inp. budowa autostrady, lotniska itp.). Konsorcjum ma najczęściej charakter tymczasowy. czyli po osiągnięciu celu. do którego zostało powołane, następuje jego rozwiązanie. Nie stanowi to problemu, ponieważ konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, mieć odrębnej nazwy czy siedziby. Podmioty tworzące porozumienie tego typu są niezależne, a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólną politykę fmanso-wą objętą porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną. podmioty mogą określić, który z nich (lub która osoba) będzie reprezentować konsorcjum na zewnątrz (może to być jedna jednostka, kilka lub osoba trzecia). Konsorcja nie mają wspólnego majątku, chociaż mogą posiadać w spólne konto rozliczeniowe. Wszelkie formy płatności regulow ane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Formą now oczesnego sojuszu przedsiębiorstw odpowiadającą na wyzwania globalizacji są alianse strategiczne, alianse strategiczne Zastępują one wspólne przedsięwzięcia innego rodzaju, zdobywając coraz to nowe ry nki. Aby utworzyć alians strategiczny, nie ma konieczności powoływania nowego podmiotu, co znacznie obniża koszty i nie stwarza konkurencji jednostce macierzystej. Alianse strategiczne powstają wówczas, gdy pomiędzy potencjalnymi partnerami sojuszu jest stosunkowo słaba ryw alizacja oraz silna współpraca. Sojusze takie przynoszą w iełc korzyści l imożliwiają szybkie wejście na rynek dzięki wykorzystaniu mocnych stron part-