page0024 djvu

22 Poczwarka — sarkofag

w śwojem życiu. Pod cienką skórką poczwarki powstaje ciało mrówki z nagromadzonych w sta-djum czerwia materjalów. Tworzą się wewnętrzne organy dorosłego owada, kształtują jego nóżki i pierścienie odwłoka. Powoli powstają oczw o niezmiernie misternej budowie i czułki, owo siedlisko przedziwnego zmysłu węchu dotykowego.

Po dwóch lub trzech tygodniach młoda mrówka jest już zupełnie wykształcona. Niema jednak dość siły, by rozerwać krępujący ją sarkofag skórki i mocne powijaki oprzędu. Lecz piastunki czuwają. Gdy uznają, że czas nadszedł, poczynają rozcinać szczękami cienkie niteczki oprzędu. Praca to mesłychanie żmudna. Niteczka po niteczce w ciągu paru godzin! Wreszcie otwór jest dostatecznie duży i oprzęd zostaje odrzucony. Na tern nie koniec. Trzeba udzielić pomocy młode.] mrówce w wyswobodzeniu się ze skórki poczwar ki. Po wielu wysiłkach nowa obywatelka grodu pozbywa się ostatnich śladów swego więzienia i rozprostowuje po raz pierwszy swe członki. Przyjęta jest teraz do grona czynnych członk ów społeczeństwa. Dzielić ma wszystkie trudy i prace i dług wdzięczności spłacić przyszłym pokoleniom

Zdarza się jednak często, że piastunki zbyt wcześnie wydobędą mrówkę z jej sarkofagu. Powłoka jej nie zdążyła stwardnieć; jest imękka i biała. Nóżki gną sięgnie mogąc utrzymać ciężaru ciała. Ale nie jest to nieszczęście. Troskliwie