PwTiR030

58 Rozdział 2

podkreślić istnienie domniemania prawnego, że dane wpisane do KRS są prawdziwe.

2.10. Zasady prowadzenia ewidengi działalności gospodarczej

Dla osób fizycznych podejmujących działalność gospodarczą planowane pierwotnie wpisy do KRS zostały najpierw dwukrotnie odroczone, a w końcu 2003 r. ostatecznie zdecydowano o utrzymaniu istniejącej od 1988 r. ewidencji działalności gospodarczej. Są do niej wpisywani przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi. Ta ewidencja miała być do końca 2006 r. prowadzona na zasadach określonych przez prawo działalności gospodarczej z 1999 r., ale z powodu niestworzenia specjalnego systemu informatycznego oraz zmiany rządowych koncepcji w tym zakresie odsunięto w czasie aż do 1 października 2008 r. wejście w życie przepisów dotyczących omawianej ewidencji, ustalonych przez ustawę o s.d.g. Nadal więc obowiązują wskazane regulacje prawa działalności gospodarczej z 1999 r.

Rządowe plany przewidują zmiany ustawy o s.d.g. oraz kilku innych ustaw, prowadzące do przeniesienia ewidencji działalności gospodarczej z gmin do urzędów skarbowych. Dotychczas wymienioną ewidencję prowadzą gminy jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej, a organem ewidencyjnym jest wójt (burmistrz lub prezydent miasta). Jawność tej ewidencji ulegnie w przyszłości poszerzeniu dzięki jej prowadzeniu w systemie informatycznym i utworzeniu Centralnej Informacji o Działalności Gospodarczej. Zadaniem tej Centralnej Informacji będzie prowadzenie zbioru informacji o danych zawartych w omawianej ewidencji oraz udzielanie każdemu informacji o wpisach i wydawanie za odpłatnością stosownych zaświadczeń.

Dopiero w przyszłości ustawa o s.d.g. ma zrealizować postulaty przedsiębiorców dotyczące uproszczenia procedur rejestracji jako warunku rozpoczęcia działalności gospodarczej. Wprowadzając wreszcie w życie zasadę pełnej rejestracji przedsiębiorcy w pierwszym organie rejestrowym, ustawa o s.d.g. umożliwi przy składaniu wniosku o pierwszy wpis do rejestru przedsiębiorców albo do ewidencji działalności gospodarczej jednoczesne złożenie wniosku o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej (REGON), zgłoszenia identyfikacyjnego w celu nadania przez urząd skarbowy numeru identyfikacji podatkowej (NIP), jak też zgłoszenia płatnika składek (zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych). Takie dodatkowe wnioski sąd rejestrowy lub organ ewidencyjny będą z urzędu przesyłać do właściwych organów urzędowych rejestrów wraz z dokumentami potwierdzającymi dokonanie wpisu do rejestrd przedsiębiorców lub ewidencji działalności gospodarczej. Wnioski o wpis będą mogły być składane w formie elektronicznej i opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym znakowanym czasem, odpowiednio zweryfikowanym zgodnie z ustaleniami ustawy o podpisie elektronicznym z 2001 r. Zapewni to spójność danych i szybkość rejestracji oraz zmniejszy uciążliwość związaną z koniecznością odrębnego załatwiania spraw w poszczególnych rejestrach. Rozwiązania te powinny sprzyjać liberalizacji polskiej gospodarki. Warto też wspomnieć o planowanych zmianach ustawy o s.d.g., które umożliwią przedsiębiorcom zawieszanie wykonywania działalności gospodarczej na oznaczony okres w danym roku kalendarzowym.

2.11. Formy prawne reglamentacji działalności gospodarczej

Ustawowym ograniczeniem zasady wolności działalności gospodarczej są ustalenia dotyczące koncesji, zezwoleń, licencji przewozowych i innych form reglamentacji działalności gospodarczej, w tym wprowadzonej przez ustawę o s.d.g. tzw. działalności regulowanej. Omawiana ustawa ograniczyła zakres koncesjonowania, obejmując nim jedynie sześć dziedzin, w tym mające znaczenie dla turystyki przewozy lotnicze oraz usługi ochrony osób i mienia. Ewentualne wprowadzenie koncesji w innych dziedzinach ze względu na ważny interes publiczny wymagałoby zmiany ustawy o s.d.g. oraz wykazania, że dana działalność nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo za zezwoleniem. Należy podkreślić, że do istoty koncesji należy uznaniowość organu koncesyjnego. Organ ten wyrażając w postaci koncesji zgpdę na podjęcie i wykonywanie oznaczonej działalności gospodarczej przez danego przedsiębiorcę, ustala warunki tej działalności przy zapewnieniu jej względnej stałości, gdyż zasadą jest udzielanie koncesji na czas oznaczony, nie krótszy niż 5 lat i nic dłuższy niż 50 lat. Tego rodzaju reglamentacja prawna ma miejsce jedynie w sytuacji, gdy określona dziedzina działalności gospodarczej ma szczególne znaczenie dla bezpieczeństwa państwa lub obywateli albo przemawia za tym inny ważny interes publiczny.

Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw. W odniesieniu do przewozów lotniczych czyni to prawo lotnicze z 2002 r., które kompetencje w zakresie udzielania koncesji na przewozy lotnicze przyznaje Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Organ ten działa na podstawie ustaleń rozporządzenia 2407/92/EWG w sprawie koncesjonowania przewoźników lotniczych, które znajduje bezpośrednie zastosowanie na terytorium RP jako państwa członkowskiego UE. Natomiast udzielanie koncesji dotyczących ochrony osób i mienia, mających znaczenie zwłaszcza w hotelarstwie, następuje na podstawie ustawy o ochronie osób i mienia z 1997 r. Ustawa ta wyznaczyła jako organ koncesyjny Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.