PwTiR041

80 Rozdział 3

polowań. Przy tym zgodnie z prawem łowieckim wpisowi do rejestru podlegają dane podane we wniosku o wpis, z wyjątkiem adresu zamieszkania osoby fizycznej będącej przedsiębiorcą, jeżeli jest on inny niż adres siedziby. Należy podkreślić, że do tego rejestru działalności regulowanej znajdują zastosowanie wyżej omówione przepisy ustawy o s.d.g. Warto zauważyć, że prawo łowieckie zupełnie zbędnie powtarza ustalenia ustawy o s.d.g., określające podstawy prawne wydania przez organ rejestrowy decyzji o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem. Taką podstawą może być w szczególności stwierdzenie rażącego naruszenia warunków wykonywania działalności przez przedsiębiorcę objętej wpisem do rejestru polowań. Sprecyzowanie pojęcia rażącego naruszenie warunków nastąpiło w prawie łowieckim. Obejmuje ono:

•    nieprzedłożenie organowi rejestrowemu oryginału umowy ubezpieczenia OC

albo umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, bądź oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie blokady środków finansowych;

•    wykonywanie działalności poza zakresem określonym we wniosku.

Należy wspomnieć o szczególnych przepisach prawa łowieckiego przyznających uprawnienia do wykonywania polowania na terytorium RP. Poza członkami PZŁ takie uprawnienia są przyznane przez szczególne przepisy omawianej ustawy obywatelom państw członkowskich UE, jeżeli posiadają oni uprawnienia do wykonywania polowania w państwie członkowskim i złożą egzamin uzupełniający w języku polskim przed komisją egzaminacyjną PZŁ. W razie nieposiadania uprawnienia do polowania w państwie członkowskim UE lub niezłożenia wskazanego egzaminu taki obywatel państwa członkowskiego UE może wykonywać polowanie w Polsce tylko po wykupieniu polowania u przedsiębiorcy wpisanego do rejestru polowań albo na podstawie zgody ministra właściwego do spraw środowiska. Tej treści przepis szczególny prawa łowieckiego odnosi się ponadto do wszystkich innych cudzoziemców oraz obywateli polskich, przebywających z zamiarem stałego pobytu za granicą, niebędących członkami PZŁ. To tzw. wykupienie polowania oznacza zawarcie odpowiedniej umowy o świadczenie usług turystycznych obejmujących polowanie na terytorium RP. Dodatkowym warunkiem dotyczącym wówczas tylko cudzoziemców jest wymóg obecności podczas polowania przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, będącego członkiem PZŁ. Ma to zapewnić przestrzeganie przepisów prawa łowieckiego podczas polowania

3.6. Uprawnienia przewodników turystycznych i pilotów wycieczek

Przewodnictwo turystyczne jest niemal tak stare, jak turystyka. Od wiedzy ogólnej i specjalistycznej przewodnika turystycznego, jego postawy, zaangażowania, umiejętności przekazania informacji i nawiązania kontaktu z grupą zależy w dużej mierze to, co uczestnicy wycieczki zobaczą w zwiedzanej miejscowości czy obiekcie turystycznym oraz jakie ciekawe informacje uzyskają. Również pilot wycieczki, chociaż zasadniczo ma spełniać funkcje opiekuńcze w stosunku do uczestników imprezy turystycznej, często wychodzi poza te podstawowe swoje obowiązki i jest wartościowym źródłem wiedzy o odwiedzanych krajach, miejscowościach i obiektach. Taki stan rzeczy wynika ze stawiania kandydatom na przewodników turystycznych i pilotów wycieczek wysokich wymagań przez obowiązujące prawo. Uzyskanie uprawnień w tym zakresie wiąże się ze spełnieniem szeregu warunków ustalonych przez ustawę o usługach turystycznych oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze. Uprawnienia te stanowią dowód posiadania odpowiednich kwalifikacji do wykonywania określonego zawodu lub czynności, czyli uzyskania tzw. licencji zawodowej.

W pierwotnej wersji ustawy o usługach turystycznych nie definiowała ona przewodnika turystycznego ani pilota wycieczek, które to pojęcia wydawały się powszechnie zrozumiałe. Dopiero nowelizacja tej ustawy w 2000 r. dodała ustawowe określenia wskazanych pojęć. Zgodnie z obecnie obowiązującymi ustaleniami ustawowymi przewodnik turystyczny to osoba zawodowo oprowadzająca turystów lub odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach oraz udzielająca o nich informacji. Zmiany powołanej ustawy dokonane w 2004 r. ograniczyły zadania przewodnika turystycznego do oprowadzania wycieczek oraz fachowego udzielania ich uczestnikom określonych informacji. Natomiast obowiązek sprawowania opieki nad uczestnikami wycieczek nie ciąży obecnie na przewodnikach turystycznych, co jest oczywistym nieporozumieniem zwłaszcza w przypadku przewodników górskich. Nie tylko zresztą na obszarach górskich, ale również na niektórych trasach turystycznych dbanie przez przewodnika turystycznego o bezpieczeństwo uczestników wycieczki jest wręcz koniecznością.

Z kolei termin „pilot wycieczek” oznacza zgodnie z ustawą o usługach turystycznych osobę towarzyszącą, w imieniu organizatora turystyki, uczestnikom imprezy turystycznej, sprawującą opiekę nad nimi i czuwającą nad sposobem wykonania na ich rzecz usług. Pilot wycieczek działa zatem jako przedstawiciel organizatora turystyki i powinien posiadać w tym zakresie formalne umocowanie.

Dane publikowane na temat liczby przewodników turystycznych i pilotów wycieczek działających w Polsce są bardzo rozbieżne i mylące. Wynika to m.in. ze zmian stanu prawnego w tym zakresie oraz utraty tego rodzaju uprawnień z powodu ich niepotwierdzenia w ustawowym terminie. Wiele osób, które uzyskały uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek, nigdy nie podjęło się wykonywania tych czynności. Wiarygodne wydają się dane, według których w latach 1999-2004 uprawnienia przewodnika turystycznego zostały