S5001371

104

wszystkim stwierdziłam, te znęca się nad zwierzętami. Sąsiedzi powiedzieli mi, te przykleił do łapy ich psa kawałek potłuczonego szkła. Nie chciało mi się w to wierzyć, ale syn to potwierdził. Próbowałam z nim porozmawiać, ale mnie nie słucha. Co mam Z nim zrobić?

Co za tym stoi?

Fryderyk Okrutny z książki dla dzieci Rozczochrany Piotruś Heinricha Hofmanna jest jednym z najbardziej znanych literackich przykładów dręczycieli zwierząt:

Fryderyk, Fryderyk,

Ten wielki okrutnik!

Łapał muchy w domu i wyrywał im skrzydełka.

Łamał krzesła i utrącał ptaki,

I kotom działo się źle. (...)

Fryderyk musiał mieć sporo złości pod skórą; jego nastawienie wobec zwierząt i przedmiotów jest całkowicie nieuzasadnione. W tłumaczeniu angielskim konsekwentnie nazywa się go cruel Frederick, czyli okrutnym Fryderykiem.

Gdy dzieci czytają w Rozczochranym Piotrusiu fragment o tym, jak Fryderyk okłada pejczem bezbronnego psa, to fakt, źe zwierzę zaczyna się bronić i gryzie oprawcę, z reguły traktują jako coś w rodzaju sprawiedliwego wyrównania rachunków.

Najbardziej upragnionym marzeniem każdego dziecka jest posiadanie własnego zwierzątka. Nie powinno się jednak kupować go, zanim jego przyszły właściciel nie będzie na tyle duży, aby samemu je karmić, utrzymywać w czystości i regularnie się nim zajmować. Dziecko musi zrozumieć: własne zwierzątko to długoterminowa odpowiedzialność. Nie można po prostu ukryć go gdzieś w najdalszej szufladzie i zapo-

mnieć, kiedy nie ma się już ochoty na zabawę z nim. Powinno dokładnie wiedzieć, jakie obowiązki spadną na niego, kiedy będzie miało swoje żywe stworzenie.

Wszystkie dzieci czasami zachowują się wobec zwierząt nieodpowiednio. Zbyt gwałtownie bawią się z nimi, wypuszczają je z rąk, a te spadają itp. Maluchy obsadzają niekiedy zwierzątko w jakiejś roli, tak jak to czynią z pluszakami. jeśli zwierzę zachowuje się inaczej, niż powinno 1 zgodnie z wyznaczoną mu rolą - może się zdarzyć, że zostanie przez swojego „pana” ukarane.

Takie traktowanie żywych istot przez dzieci jest zasadniczo raczej nieumyślne, dzieje się tak dlatego, że potrafią one dopiero w pewnym wieku wczuć się w perspektywę innych.

Niesąw stanie sobie wyobrazić, jak zwierzę odczuwa dane traktowanie oraz że może wiązać się to dla niego z bólem i stresem. Małe dzieci wychodzą często na początku z założenia, że to, co dla nich jest przyjemne, musi zapewne sprawić przyjemność również i pupilowi.

Fbtem (do około 14 roku życia) może być tak, że niektóre dzieci, w szczególności chłopcy, wypróbowują na zwierzęciu, jak daleko mogą się posunąć. Sprawdzają, jakie to uczucie, kiedy sprawia się ból jakiejś słabszej istocie żyjącej. Później z reguły mają wyrzuty sumienia i poprzestają na tym jednorazowym doświadczeniu.

Dlatego jeśli dzieci źle traktują zwierzęta, ważne jest przede wszystkim, aby uczyły się, jak bawić się z nimi w odpowiedni sposób. Należy je nauczyć prawidłowo troszczyć się o zwierzątko i pokazać, co należy zrobić, kiedy ono na nie skacze, drapie itp. Dlatego dobrze jest, gdy na początku mniejsze dzieci bawią się ze swoim zwierzakiem w obecności innych.