Scan0012 (33)

ideowo-wychowawczej w uczelni oraz w różnych kontaktach pozasłużbowych ze słuchaczami.

Każdy nauczyciel akademicki powinien posiadać wysokie kwalifikacje specjalistyczno-maukowe w zakresie uprawianej dziedziny wiedzy oraz umiejętność posługiwania się tą wiedzą w procesie nauczania — uczenia się studentów. Wymaga to od niego systematycznego doskonalenia kwalifikacji zawodowych, głównie poprzez samokształcenie oraz podejmowanie badań naukowych. Praca naukowo-badawcza wywiera bowiem znaczny wpływ na realizację celów kształcenia stojących przed uczelnią.

Przygotowanie pedagogiczne nauczycieli akademickich jest niezbędne do prawidłowej, zgodnej z celami kształcenia, realizacji wszelkich przedsięwzięć dydaktyczno-wychowawczych w uczelni. Dlatego każdy z nich powinien osiągnąć odpowiedni zasób wiedzy i umiejętności z dziedziny pedagogiki, psychologii i socjologii, aby skuteczniej uczestniczyć w iprocesie kształcenia. Odpowiednie przygotowanie pedagogiczne pozwoli nauczycielowi akademickiemu: a) prawidłowo poznawać studentów, wykrywać zalety i wady ich charakterów, postaw i przyzwyczajeń, analizować ich osiągnięcia i' braki w opanowywaniu odpowiednich treści kształcenia, jak również wnikać w napotykane przez nich trudności i kłopoty osobiste; b) umiejętnie dobierać i stosować w procesie kształcenia aktywizujące metody nauczania i uczenia się, a także systematycznie"" udoskonalać treści, formy, metody i środki dydaktyczno-wychowawcze; c) łączyć nauczanie swojego przedmiotu z kształtowaniem u studiujących pożądanych cech osobowych, przygotowując tym samym wysokiej klasy specjalistów o wyrobionym obliczu ideowo-poli-tycznym i moralno-społecznym; d) opanować umiejętność skutecznego aktywizowania studentów oraz rozbuchania ich zainteresowań, kształtowania postaw i rozszerzania horyzontów" myślowych poprzez łączenie wysokich wymagań z życzliwością i szacunkiem; e) za pomocą osobistego przykładu rozwijać u uczących się potrzebę samodzielnego poszukiwania problemów dydaktycznych wymagających rozwiązania, zgłębiania trudnych zagadnień; f) uczyć studentów samodzielności myślenia i przyswajania nawyków pracy samokształceniowej oraz przestrzegania dyscypliny studiów.

studenci"

W systemie dydaktycznym szkoły wyższej podmiotem uczenia się są studenci (słuchacze). Ich aktywna i zaangażowana postawa w procesie nauczania i uczenia się decyduje o wartości pracy nauczycieli akademickich. W procesie kształcenia powinno zachodzić całkowite współdziałanie między nauczającymi i uczącymi się. Dążąc do jego osiągnięcia należy ukształtować odpowiednią postawę studentów, charakteryzującą się trzema zasadniczymi cechami: a) świadomym i aktywnym uczestnictwem w procesie dydaktyczno-- wychowawczym; b) poczuciem' współodpowiedzialności za. wyniki, kształcenia; c) umiejętnością prawidłowej analizy .i oceny własnego działania, postępowania i zachowania się oraz wyprowadzania słusznych wniosków, zmierzających do usprawnienia metod swojej pracy.

Pozostałe cechy osobowości studentów powinny być kształtowane w procesie dydaktyczno-wychowawczym zgodnie z wymaganiami odpowiadającymi roli społeczno-zawodowej oraz modelowi absolwenta szkoły wyższej. Chodzi tu głównie o takie wymagania stawiane absolwentom szkoły wyższej, jak właściwie pojmowana postawa ideowopolityczna i moralna, odpo-

2* 19