WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS� I djvu

91

stwo z dodatnich natur, a będzie on doprowadzony do upadku antropologicznego ¹).

§ 22. Często można spotkać terminy: „stara rasa”, „młoda rasa”.

O „starej rasie “ mówię, jako o niezdolnej do świeżości uczuć, podupadłej pod względem emocjonalnym, wyjałowionej umysłowo, dotkniętej przez różne zwyrodnienia. Natomiast „rasa młoda” ma przedstawiać obfity zasób inicjatywy, zapału, zdrowia.

Wyrażenia te, na razie, wydaję, się niedorzecz-nemi, bo ostatecznie „młoda rasa”—za takę uchodzę Germanie w epoce upadku Rzymu — posiada takę sarnę starożytność, jak i „stara”. Swoję drogę, wy-powiadaję one fakt bardzo realny, niejednokrotnie uwydatniajęcy swoje wpływy. Przeciwstawność pomiędzy „staremi” a „młodemi” rasami polega na różnicy pomiędzy grupami, które dotychczas znajdowały się w stanie barbarzyństwa i-nie podlegały szkodliwym doborom i zwyrodnieniom, jakie sę właściwe cywilizowanym fazom rozwoju, a ludami, które w cię-gu wieków cywilizowanej historji, tak uposażonej w ujemne dobory, zdołały roztrwonić swoję tężyznę antropologicznę, a z nię zdrowie fizyczne i siłę cha-

*) Warto byłoby obliczyć wpływy doborów w naszym społeczeństwie w ciągu ostatnich półtora wieków. Konfederacja barska pochłonęła 100,000 mężczyzn zdatnych do broni, tj około 1% całej ówczesnej ludności. Le-gjony polskie w ciągu lat kilkunastu były upustem najlepszych sił.