WA30881 I902 SZSTEMATZCYNZ KURS'5 I djvu

272 —

dania, winna ustrzec się błędów, polegających na przypisywaniu czynnikowi rasowemu tego, czego rasa dokonywa lub dokonała na mocy przypadku historycznego, który umieścił ją w określonym położeniu dziejowym.

Weźmy konkretny przykład.

Kryminologja włoska zwróciła między innemi uwagę na typ rasowy przestępców. W pewnej okolicy Piemontu skład rasowy osób „uczciwych“, oraz udział procentowy różnych typów w poszczególnych zbrodniach wygląda jak następuje:

Wśród 500 osób „uczci wy ch“ znaleziono 27°/₀ włosów czarnych, 39% ciemnych, 30% jasnych. 3% rudych.

Pomiędzy pospolitemi złodziejami czarne włosy stanowiły 42,8%, ciemne także 42,8,%, jasne 14,2%; pomiędzy zaś.domowemi złodziejami powyższe rubryki przedstawiają się jako 56,2%, 37,5% i 6,2%.

Pomiędzy podpalaczami było 57% czarnowłosych i 42% ciemnowłosych. U włóczęgów 40% czarnych włosów, 56% ciemnych, 1,3% jasnych i 2,6% rudych. Czarne, względnie ciemne włosy przeważały także wśród morderców.

W liczbie gwałcicieli znalazło się się 33% osób z czarnemi włosami, 32,7% z ciemnemi, wreszcie 35% jasnowłosych.

Z tych danych statystycznych wyciągnięto wnioski bardzo ryzykowne: typ krótkogłowy ciemny odznacza się skłonnością do kradzieży, podpalania, morderstwa, ponieważ we wszystkich tych przestęp-