10550 img052 (35)

52

Ka przykład dla = +20°C, H o 10°C ł długości linii 100 n poprawka wynosi około -12 nn. da poprawek d«. lub poprawek dl»_t (długość linii L) może być ułożona tablica według wzoru (28)♦

Poprawka ze względu na różnicę naciągu w csasle komparacji i w c 2 a s i 9 pomiaru. Poprawkę d_a wprowadza się do obliczeń wtedy, gdy różnica między siłą naciągu (wyrażoną w kC) w czasie komparacji przymiaru i pomiaru jest większa od - 2 kfi. Wzór na tę poprawkę na postać

^da = —fir²² <* - ?₀> “    (29)

gdzieś L - długość przymiaru, ra,

E - moduł. Younga (2 = 20 • 10^ bG/cm²),

2

? ** przekrój taśmy, cm ,

p

P - siła naciągu w czasie pomiaru, kfi/cm ,

- siła naciągu w czasie korporacji, kG/cm*¹.

Poprawka z r_s względu na zwie taśmy. Poprawkę &₂ wprowadza 3ię do wyniku pomiarów długości wtedy, gdy taśm jest komparowara bez zwisu (leżąca). Taśma pc .1 wpływem własnego ciężar* (rys. p2) ugina się w formie linii łańcuch o- ;j i zamiast mierzyć cięciwę, otrzymujemy długość luku. Wygodnym wzorem do obliczeń jest wzór (pC)

(50)

£Ą

2‘ł. V'

gdzie: g - ciężar 1 mb taśmy, P - siła naciągu.

Ze wzoru (50) wynika, że wielkość poprawki ze względu r.a zwis wzrasta z kwadratem ciężaru taaray, zaś maleje z kwadratem siły naciągu P. 7/ielo-fcrotne podparcie taśmy (rys. ^5) powoduje znaczne zmniejszenie wielkości zwisu, co wyraża cię wzorom (31)

(5D

jLć

2* S?a²

gdzie n jest ilością podpórek.

Popraw k a redukcyjna z ę w z g ?. ę d u na pozie .i. Jeżeli mierzona długość zawiera a poziomem kąt nachylenia cc = O, to należy ~o redukcji długości wprowadzić poprawkę na "poziom". wynika ora z sytuacji przestawionej na rysunku pp. Zredukowana długość

L_o wynosi bowiem

= L cos cx.    (32)

poprawka

Sy*. 55

= - (L - L_q) ss - L (1 - cob <*)