Intensywne działania dezinformacyjne podjęła amerykańska administracja, I\ 17 stycznia 1966 r., po zderzeniu nad Hiszpanią bombowca B-52G z latającym zbiornikowcem KC-135, na ziemię spadły cztery bomby wodorowe - trzy na Im1 czwarta do morza. W dwóch bombach eksplodowały konwencjonalne materinli wybuchowe. Według oceny ekspertów eksplozje doprowadziły do rozrzucali cząstek plutonu w promieniu do 460 m. Przez 44 dni po katastrofie służby prasom Pentagonu emitowały dezinformacyjne oświadczenia, które przeszły do hislm public relations. Podobnie było po katastrofie 21 stycznia 1968 r. na Greniami' innego B-52G, również z czterema bombami nuklearnymi. We wszystkich bom bach eksplodowały konwencjonalne ładunki wybuchowe i tym razem do srodor ska przeniknęły cząsteczki plutonu, uranu i trytu. Wypadku długo nie dało m ukrywać, ponieważ ucierpieli w nim cywile. Do dziś na koszt rządu amerykan .11 go leczone są w Stanach Zjednoczonych setki napromieniowanych Duńczyków
27 marca 1999 r. dla uratowania życia ludzkiego rzecznik prasowy NAh kłamał w obliczu mediów. Był to, bowiem dopiero czwarty dzień operacji „AIII' Force”, a USAF stracił pod Budjanovci w Jugosławii samolot F-117A. Aby |" wstrzymać pościg za pilotem, natychmiast ogłoszono, że został on już uratowm przez oddział CSAR. Aby uwiarygodnić sprawę, zaproszono dziennikarzy do \\ I skiej bazy Aviano, gdzie specjalnie dla nich planowano dowieźć pilota na koni rencję prasową. Gdy to wszystko ogłaszano, dramatyczna akcja ratowania rozlml jeszcze trwała. Jeden ze śmigłowców CSAR lądował awaryjnie na przygoiln terenie, a zestrzelonego lotnika z powietrza osłaniał samolot A-10A. Zapowial ną konferencję prasową opóźniano, aż ją odwołano. Mimo wszystko osiągnięto i nadrzędny - uratowano mjr. pil. Darrella P. Zelko, dzięki czemu uniknął on brutalu 1 przesłuchań, a może również dalszych manipulacji pod wpływem narkotyków |4 czynili z lotnikami RAF Irakijczycy w 1991 r. W tym konkretnym przypadku, w \ i rzystano łatwowierność i niekompetencję mediów. Nikt z dziennikarzy nic wit,« w żadnych okolicznościach nie pokazuje się twarzy pilotów samolotów F I I M lak jak nie pokazuje się twarzy żołnierzy GROM, SAS lub SEALS.
Tworzenie i rozprzestrzenianie mylącej lub fałszywej informacji w celu i kształcenia obrazu przeciwnika stosowane jest powszechnie. Jesienią 200' • w atmosferze nadciągającej już wojny w Iraku po 12 latach od zakończeniu i stynnej Burzy, światło dzienne ujrzała sprawa kmdr. por. pil. Michaela S. Speli • t ra. Z Iraku, bowiem nadeszła pogłoska, że Speicher żyje i może się stać w /ttli ♦ ności od rozwoju sytuacji - albo kartą przetargową, albo żywą tarczą. Mi- 0-S. Speicher, pilot myśliwca z lotniskowca USS Saratoga, wystartował 17 slyi #n 1991 r. do misji bojowej nad Irakiem i już nigdy z niej nie wrócił. W pcw u * momencie samolot Speichera zniknął z pola widzenia systemów rozpozuw AWACS oraz, satelitów. W ratowaniu zestrzelonego Speichera po kolei zawinili absolutnie wszystko, co mogło zawieść cały system ('SAK i ludzie, i ni\|nm* ezośniejsze technologie. W takiej sytuacji, zgodnie ze stałymi procedurami opo eyjnymi amerykańscy lotnicy tworzą na ziemi dln rozpoznania lotniczego M
-il» In III nt I'(I Ul' II. i II.mc. II 11 a .11)1 nul I vndc ni ,il» »w .dcm nr i t ,rl i.im
"inoc). Niestety nikt nie dostrzegł sygnału ratunkowego. Lotnik zaginął bez wie-
i, inimo kilkuletnich poszukiwań przez zespoły ratunkowe zarówno wojskowe
ii. i prywatne. W latach 90-tych Pentagon całkowicie utajnił sprawę Speichera.
I .uidal wybuchł, gdy litery „EE” Speichera (a może irackich służb dezinforma-iinych?) analitycy zdjęć satelitarnych odkryli po czterech latach od jego zestrzeliła. Irak nie wydał Speichera w toku wymiany jeńców i oświadczył, że nic nie
ot o jego losie. Saddam Husajn w przededniu nowej wojny osiągnął swój cel 'niań dezinformacyjnych, przyprawiając o konsternację amerykańską opinię iMiczną, niezwykle wyczuloną na martyrologię jeniecką i straty osobowe. Spra-i Speichera urosła już w Stanach Zjednoczonych do poziomu wielowątkowego 1 nulalu i Husajn dobrze wiedział, że uderza w bardzo czuły punkt wojskowego Innu gwarantującemu każdemu żołnierzowi ewakuację z pola walki i powrót do •urn. Komitet obywatelski, jaki zawiązał się wokół żony pilota, rozpoczął wojnę mwną z amerykańskimi władzami, co jeszcze bardziej nagłośniło cała sprawy.
1 1.1 rżenie przedstawia najcięższe zarzuty o korupcję przy zawieraniu kontraktów Inlniczy sprzęt ratunkowy niskiej jakości, bałaganiarstwo wojska i jego nieod-icdzialność. Administracja Husajna nie mogła lepiej trafić - długo by szukać •lnhnej, tak spektakularnej porażki tylu służb amerykańskich sił zbrojnych. To 1 ii lny przykład „bezinwestycyjnego” siania zamętu w szeregach wroga. Choć
• iwa Speichera nie powstrzymała interwencji zbrojnej w Iraku, to wprowadziła I* zamieszania w administracji USA u progu nowej wojny.
Powyższe przykłady ilustrują złożoność i wieloaspektowość dezinformacji, icm nie sposób jednoznacznie wskazać wszystkich aspektów, jakie występują •I''./arze przedmiotu badań. Złożoność determinantów warunkujących dezin-
• ii.u jc jest bowiem tak duża, że wszelkie próby wyszczególnienia jej składo-li na obecnym etapie wiedzy nie są skuteczne.
i >i /informacja jest działaniem, które w aspekcie planistycznym winno wspie-i !• równika w realizacji otrzymanych zadań poprzez tworzenie stosownych ku
• warunków. Wykorzystanie całego spektrum możliwości, co do sposobu
• \ ml/.cnia strony przeciwnej w błąd może być skuteczne jedynie po spełnieniu nil,n kompleksowego i aktywnego uczestnictwa całego grona specjalistów
• ilmi) w procesie dezinformacji.
• Imimc doświadczenia pozwalają na wskazanie standardowej procedury dzia-i‘ /informacyjnych. Zatem na podstawie zebranych założeń teoretycznych Mi|/au praktycznych ustalono sześciopunktowy proces przygotowania planu
inlot inueji.
i i Istnienie sytuacji co jest prawdą? Zasadniczym elementem tego etapu jest
• mu wszystkich inloiinnejI w celu określenia aktualnej sytuacji przeciwstaw
i. mmi I ■■ I. • iii,i' u wl,i'i»i i, '.i m U’. / i i i k i i w II' uli .ilnych oin/ strony nr/ffiw