19993 IMG
15 (2)

I_ I, NARODOWYCH, PAŃSTWOWYCH

W 12.-Kta,wynosi ponad skalę wartości ziemskich, rasę albo naród, 1 albo państwo, albo ustrój państwa, przedstawicieli władzy państwo-R wej albo inne podstawowe wartości ludzkiej społeczności, które | w porządku doczesnym zajmują istotne i czcigodne miejsce, i czyni I z^rnich najwyższą normę wszelkich wartośd, także religijnych, i od-■ daje im cześć bałwochwalczą, ten przewraca i fałszuje porządek rze-I czy stworzony i ustanowiony przez Boga-Człowieka, i daleki jest od I'prawdziwej wiary w Boga i od światopoglądu odpowiadającego ta-I-kiej wierze.

5. NADUŻYWANIE IMIENIA BOŻEGO

13. Zwróćcie uwagę, Czcigodni Brada, na nadużyde, jakie się popełnia, kiedy najświętszego imienia Bożego używa się jako etykiety bez treśd dla określenia mniej lub, więcej dowolnego tworu ludzkich pragnień. Starajcie się, by wierni wasi temu błędowi czynnie się przedwstawiali, jak na to zasługuje. Naszym Bogiem jest Bóg osobowy, nadludzki, wszechmogący, nieskończenie doskonały, jeden w trzech osobach, trójosobowy w jednośd istoty Boskiej, Stwórca wszelkiego stworzenia, Pan i Król, i ostateczna Przyczyna dziejów

6. POWSZECHNOŚĆ PRZYKAZAŃ BOŻYCH I POSŁUSZEŃSTWO WZGLĘDEM NICH

może.

14. Ten Bóg jako najwyższy władca dał swe przykazania. Mają one znaczenie niezależnie od czasu i przestrzeni, niezależnie od kraju i rasy. Jak Boże słońce wszystko oświeca, tak też prawo jego nie uznaje żadnych przywilejów i wyjątków. Rządzący i podwładni, ukoronowani i nie noszący korony, bogaci i ubodzy w ten sam sposób podlegają jego słowu. Ponieważ jest On jedynym Stwórcą, ma prawo domagać się posłuszeństwa od poszczególnych jednostek i od wszelkiego rodzaju społecznośd. Posłuszeństwo to odnosi się do wszystkich dziedzin żyda, w których kwestie moralne domagają się uzgodnienia z niezmiennym prawem Bożym i skutkiem tego — poddania zmiennego prawa ludzkiego niezmiennemu prawu Bożemu.

7. RZEKOMY BÓG NARODOWY I RASOWY

15. -Tylko płytkie umysły-mogą popaść w ten~błąd;~ by mówić o Bogu narodowym, o religii narodowej, tylko oni mogą podjąć daremną próbę, by w granicach jednego tylko narodu, w ciasnocie krwi jed-

nej rasy zamknąć Boga, Stwórcę wszechświata, Króla i Prawodawcę wszystkich narodów, wobec którego wielkości są narody jakoby krople u wiadra (Iz 50, 15).

8. OBOWIĄZEK OBRONY CZCI BOŻEJ

16.    Biskupi Kościoła Chrystusowego, „ustanowieni dla tego, co się do Boga odnosi” (Hbr 5, 1), muszą czuwać, by się nie zakorzeniły wśród wiernych takie zgubne błędy, za którymi idą zwykle jeszcze egubniejsze praktyki. Jest ich świętym obowiązkiem pasterskim uczynić wszystko możliwe, aby przykazania boskie były zachowywane jako obowiązująca podstawa życia prywatnego i publicznego, moralnie uporządkowanego; aby prawa Majestatu Bożego, imię i słowo Boże nie były bezczeszczone (Flp 2, 5); aby umilkły bluźnier-stwa przeciwko Bogu — w słowie, w piśmie i w obrazach, na razie liczne jak piasek nad morzem; aby przeciwko duchowi buntowniczemu tych, którzy Boga zaprzeczają, Nim gardzą i nienawidzą Go, nigdy nie osłabła modlitwa przebłagalna wiernych, która by jak dym kadzielny bezustannie wznosiła się ku Najwyższemu i powstrzymywała jego karzącą rękę.

9. POCHWAŁA ZA SPEŁNIENIE OBOWIĄZKU

17.    Dziękujemy wam, Czcigodni Brada, waszym kapłanom i wiernym, którzy spełnili i spełniają swe obowiązki chrześcijańskie w obronie praw Majestatu Bożego przeriwko agresywnemu neopo-gaństwu, znajdującemu niestety często poparde stron wpływowych. Wdzięczność ta jest i szczególnie głęboka i pełna uznania dla tych, którym dane było w spełnianiu tego obowiązku ponosić dla Boga doczesne ofiary i derpienie.

III. PRAWDZIWA WIARA W CHRYSTUSA

1. WIARA W CHRYSTUSA I WIARA W BOGA

18. Żadna wiara w Boga nie ostoi się na dłuższy przeciąg czasu czysta i nieskazitelna, jeżeli nie znajdzie oparcia w wierze w Chrystusa. „Nikt nie zna Syna jak tylko Ojciec, ani też nikt nie zna Ojca jak tylko Syn i komu Syn chce objawić” (Mt 11, 17)'. „To jest żyde wieczne, aby poznali Ciebie jedynie prawdziwego Boga i któregoś posłał Jezusa Chrystusa” (J 17, 3). Nikt więc nie może powiedzieć: wierzę w Boga, to mi starczy w dziedzinie religijnej. W słowach Zbawidela nie ma miejsca dla tego rodzaju wybiegów. „Każdy, kto zaprzecza Syna i Ojca nie ma. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca” (1 J 2, 23).

73*