33460 STR007

Tężniki i ich połączenia zabezpieczające przed zwichrzeniem pas ściskany powinny przenosić siłę Fq nie mniejszą niż:

□    0,01 siły podłużnej N_c w przekroju pasa ściskanego, czyli F₀>0,01N_Cy

□    F₀ > 0,05 A_c ■ fd, przy czym A^ — pole przekroju ściskanej strefy belki.

Wykorzystywane na tężniki płatwie lub belki stropowe, pracujące na zginanie, powinny być stosowane symetrycznie z obu stron belki stężanej (np. rygla ramy) lub tylko z jednej strony, pod warunkiem połączenia jej drugiego końca z tężnikiem sztywnym, np. ścianą budynku.

Na stężenie ciągłe belek można wykorzystywać:

■    monolityczne płyty żelbetowe połączone z pasem ściskanym za pomocą zabetonowanych kotew,

■    prefabrykowane płyty żelbetowe połączone z pasem ściskanym za pomocą łączników spawanych, pod warunkiem, że układ płyt stanowi tarczę zdolną do przejęcia sił niezbędnych do stabilizacji pasa,

■    blachy fałdowe lub kasetowe połączone w sposób trwały z pasem ściskanym, pod warunkiem, że układ blach tworzy tarczę.

Żebra usztywniające

Żebra usztywniające środniki belek projektuje się najczęściej z płaskowników, rzadziej z kształtowników. Stosuje się żebra podłużne i poprzeczne (rys.5.9), jednostronne i dwustronne (względem środnika). Zebra usztywniające łączy się ze środnikami spoinami pachwinowymi ciągłymi lub przerywanymi.

Żebra podłużne

Żebra podłużne projektuje się na odcinkach belek o maksymalnych wartościach momentów zginających w strefach ściskanych środników, w których największe naprężenia ściskające są bardzo znacząco zredukowane współczynnikiem niestateczności miejscowej przy zginaniu, a tym samym bardzo obniżają nośność obliczeniową zginanej belki (przykład

5.3). Stąd też żebrami podłużnymi usztywnia się tylko bardzo smukłe środniki belek wykonanych z blach.

Żebra podłużne powinny mieć przekrój klasy nie wyższej niż 3 oraz sztywność, którą dobiera się z warunku:

I_s>k b t³ ,    (5.47)

w którym:

I_s — moment bezwładności przekroju żebra względem osi z -z w płaszczyźnie (rys.5.17):

—    środkowej środnika żebra dwustronnego,

—    styku żebra jednostronnego,

b , t — szerokość i grubość ścianki usztywnianej, czyli wysokość h_w i grubość t_w środnika.

Współczynnik k należy przyjmować następująco:

□ dla żebra podłużnego usytuowanego w odległości b_s = (0,25 - 0,33) h_w od pasa ściskanego można przyjmować:

k = 4 |    , lecz k>~\ dla ^    < 2 ,    (5.48)

b b    b    Z b

□ dla usytuowania żebra w połowie wysokości środnika:

lecz k > 0,7 a/ y ³ ; dla a> b ,

-*P^/!

gdzie:

v⁶.

(5.49)

stosunek pola przekroju żebra do pola przekroju środnika, przy czym winien być spełniony warunek:

0,05 < 5 < 0,2 .