37296 IMG22

II. SZTUKA SCENICZNA I WYR0BN1CTW0 SCENICZNE

.........Ir.

D/.isiaj zebraliśmy się, żeby wysłuchać uwag Tortowa o naszej grze na spektaklu pokazowym.    ^v

Arkad i j Nikolajewicz mówił:

W sztuce liczy się przede wszystkim umiejętność dostrzegania i rozumienia piękna. Dlatego leż najpierw wymienimy pozytywne momenty pokazu. Takie momenty były tylko dwa: pierwszy, kiedy lMalolelkowa stoczyła się ze schodów z rozpaczliwym okrzykiem: „Ratunku!", drugi nu.d Nazwanow, kiedy wolał: .Jagonie, krwi! . W obu przypadkach zarówno państwo, grający, jak i mv, widzowie, ealą istota poddaliśmy się temu, co dzieje się na deskach sceny, zamarliśmy i wspólnie juzeżyli to samo wzruszenie.

jeśli te udane momenty rozpatrzymy w oderwaniu od całości, to możemy je uznać za s z t u k ę p r z e ż y w a n i a, którą w naszym teatrze kultywujemy i której lulaj, w szkole teatralnej, uczymy.

;    - Co to jest sztuka przeżywania? — zainteresowałem się.

1    - Grając, miał pan okazję się z nią zapoznać. Proszę więc nam

i

opowiedzieć, jak pan odczuwał te twórcze chwile, j    - Nic nie wiem i nic nie pamiętam — mówiłem, oszołomiony

pochwalą Tórcowa. — Wiem jedno: że to były niezapomniane cliwi-*    le, że tylko lak chcę grać, i że takiej sztuce chciałbym poświęcić się

całkowicie...

j    Musiałem zamilknąć, ho inaczej Izy popłynęłyby mi z oczu.

- Jak lor! Nie |>ainięta pan swojego wewnętrznego miotania się w jios/.ukiwamu czegoś strasznego ^? Nic pamięta jian, że ręka-

\

I

I

I

.IM WWlWMJWtUUU