Dwudziestoczteroletni mężczyzna został przyjęty do szpitala z powodu 'nasilające, się od dwóch lat duszności. Zaprzecza1 że mógł być zakażony wirusem HIV oraz że leczył się z tego powodu, a także twierdził, iż nie przyjmował leków immunosu-presyjnydh. Zdjęcie kładu piersiowej tego pacjenta wykazuje obecność zacienienia o niejasnym charakterze w okolicy wnęki prawej i rozprzestrzeniającego stę obwo-damo. Powiększenie ukazuje pogrubienie tkania olcołooskrzelowej ^pogrubieniem ścian oskrzeli (strzałka), Pacjent przeszedł badanie popłuczyn oskrzelowych, które potwienkdo rozpoznanie zapalenia płuc, wywołanego przez Pneumocystis carinii. Chory odmówił poddano się testowi no obecność wirusa fW i wypisał się ze szpUnln mnitn ?nłn<VTnnn
Zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis carinii może być trudne do stwierdzenia na zdjęciu klatki piersiowej. W przypadku 10% pacjentów bada-nie to nie wykazuje zmian. Można je podejrzewać u chorych, u których występują nieproporcjonalnie nasilone objawy duszności i niedotlenienia przy względnie prawidłowym obrazie radiologicznym narządów klatki piersiowej.
łV razie podejrzenia, że zmiany widoczne na zdjęciu klatki piersiowej mogą być spowodowane zakażeniem Pneumocystis carinii, poszukuje się następujących cech:
1. Ocena objętości płuc. Bardzo wczesne stadium tego zakażenia może powodować zmniejszenie objętości obu płuc. Należy przeanalizować poprzednie zdjęcia klatki piersiowej. Jeśli nie są dostępne, porównuje się obraz ze zdjęciem wykonanym w czasie, kiedy pacjent był zdrowy.
I Ocena okolic przywnękowych. W przypadkach zapaleń omawianego typu w okolicach przywnękowych można zobaczyć delikatne zacienienie. Łatwiej jest ocenić je w obwodową części przebiegu naczyń wnękowych. Ich zarysy będą wydawać się zatarte.
3. Poszukiwanie objawów pogrubienia okolic ścian oskrzeli. Objaw ten spowodowany jest gromadzeniem się płynu w zakresie ścian oskrzeli. Powoduje to powstanie obrazu zacieni eń Unijnych, jednak nie szerszych niż 1,5 mm.
4 Poszukiwanie dużych obszarów zadenień zapalnych w polach płucnych. Mogą rozwinąć się wraz z postępem choroby. Zwykle jednak nie zajmują szczytów płuc oraz kątów przeponowo-żebrowych.