43529 IMGy76

przemyślany. Stopniowo należy zachęcać dziecko, by wykonywało czynności wolniej, zachowywało się ciszej, bardziej się kontrolowało. Należy pomóc mu w dostrzeżeniu własnej hałaśliwości i monitorowaniu poziomu aktywności. Pomagamy dziecku zrozumieć, że akceptowalny poziom ruchliwości i głośności zachowań zależny jest także od sytuacji, w jakiej się znajduje - inny dopuszczalny jest podczas zajęć szkolnych lub w kościele, a inny w domu, na boisku czy na placu zabaw.

Terapia integracji sensorycznej w przypadku dziecka nadpobudliwego psychoruchowo koncentruje się na następujących sferach, których deficyty często ujawnia badanie: poprawa funkcjonowania systemu przedsionkowego, przezwyciężanie obronności dotykowej, stymulowanie praksji, usprawnianie reakcji posturalnych, równoważnych!

Proponujemy dziecku zabawy stymulujące pożądane, dobrze kontrolowane zachowania, np.: „wyobraź sobie, że ta sala to muzeum, po którym chodzisz w miękkich ochraniaczach”, „jesteś zwierzątkiem, które cicho skrada się po lesie, bo nie chce być usłyszane przez myśliwego”.

Zachęcajmy dziecko do „bycia wynalazcą”, wymyślania nowych czynności terapeutycznych i innych sposobów wykonywania tego samego zadania. To poprawi jego praksję, zdolności organizacyjne, wydłuży czas koncentracji na jednej czynności, rozwinie myślenie i wyobraźnię. Z kolei zadawanie dziecku pytań dotyczących tego, co i w jaki sposób zamierza zrobić poprawi umiejętność rozwiązywania problemów. Każdą sesję terapeutyczną powinno się kończyć spokojną, cichą czynnością.

Niektóre dzieci korzystnie reagują na wolne, rytmiczne kołysanie i huśtanie, na głębokie, ale łagodne uciski ramion i tułowia, pomagające im w osiągnięciu kontroli nad własnym ciałem.

Jeżeli testy integracji sensorycznej wykazują zaburzenia w percepcji czuciowej, wówczas korzystne jest stosowanie różnych form stymulacji dotykowej, tj. szczotkowanie czy pocieranie zwłaszcza tych okolic ciała, w których jest najwięcej receptorów czuciowych, tzn. głowa, twarz, kark, dłonie, podeszwy stóp.

Dla poprawienia sensorycznej rejestracji należy dobierać takie czynności, które umożliwiają wybór pomiędzy stymulacją dotykową, przedsionkową i proprioceptywną, a następnie należy łączyć ją z bodźcami słuchowymi i wzrokowymi.

Czas koncentracji na jednym zadaniu mierzymy i zachęcamy dziecko, by stopniowo pozostawało przy tej samej czynności przez więcej sekund,

103