5. UKŁAD
J KIEROWNICZY
Silnik elektryczny układu wspomagania (6) jest połączony mechanicznie z wałem kierownicy przez sprzęgło elektromagnetyczne jednotarczowe oraz ślimakową przekładnię redukcyjną. Elektrycznie silnik jest połączony z urządzeniem sterującym (styki „1" i „3" złącza 4-wtykowego).
Lampka kontrolna (5) jest umieszczona na tablicy rozdzielczej i służy do informowania o braku wspomagania lub wystąpieniu usterki w układzie. Zaświecenie się lampki jest powodowane przez urządzenie sterujące wspomaganiem, od strony bieguna ujemnego.
Czujnik momentu obrotowego (7) jest typu magnetoindukcyjnego, pozbawiony styków. Zespół czujnika składa się z drążka skrętnego, umocowanego do walu kierownicy, czujnika położenia kątowego oraz układu elektronicznego, analizującego sygnał.
Czujnik prędkości samochodu (2) jest typu elektromagnetycznego, z wbudowanym obwodem elektronicznym. Czujnik jest zamontowany w skrzyni biegów, przy wyjściu napędu prędkościomierza.
Elektroniczne urządzenie sterujące (10) rejestruje sygnały pochodzące zarówno od wymienionych wyżej czujników, jak również od czujnika prędkości obrotowej silnika, który współpracuje z układem wtryskowym. Urządzenie steruje pracą silnika elektrycznego, sprawdzając kierunek i natężenie prądu płynącego w uzwojeniu silnika. Urządzenie kontroluje również sprawność układu i umożliwia jego działanie w przypadku uszkodzenia któregoś z jego elementów.
Zasada wspomagania kierownicy polega na oddziaływaniu silnika elektrycznego na wał kierownicy. Kiedy kierowca rozpoczyna obracanie koła kierownicy, następuje odkształcenie drążka skrętnego. Stopień odkształcenia jest mierzony elektrycznie i przekazywany w postaci sygnały do urządzenia sterującego. Urządzenie sterujące rozpoczyna zasilanie silnika elektrycznego prądem zależnym od wytworzonego momentu obrotowego oraz od prędkości jazdy samochodu. Moment obrotowy silnika elektrycznego, przekazywany na wał przez sprzęgło i przekładnię ślimakową, sumuje się z momentem przyłożonym przez kierowcę. Reakcja kół na skręcanie jest z powrotem przekazywana na drążek skrętny, zapewniając przepływ informacji w drugą stronę do urządzenia sterującego.
Pasek klinowy napędu pompy wspomagania powinien mieć naprężenie 96±5
jednostek SEEM (minimum 43).
•ZYTKOWNIKA
NOTATKI I.
Zawieszenie przednie składa się z amortyzatorów teleskopowych, sprężyn śrubowych i dolnych wahaczy trójkątnych. Sprężyny śrubowe są znakowane kolorami (zielonym/białym); w samochodzie mogą być zamontowane tylko sprężyny z jednakowym oznaczeniem barwnym.
Należy zwrócić uwagę, że wewnętrzne mocowanie wahacza wolno dokręcać tylko, kiedy samochód własnym ciężarem spoczywa na podłożu. Nie wolno wtedy wkładać do samochodu dodatkowego obciążenia.
Wahacze są zaopatrzone w tuleje metalowo-gumowe (tzw. silentblocki). W miarę zwiększania się przebiegu samochodu tuleje te ulegają zużyciu, co objawia się wzrostem luzu mocowania wahacza. Tuleje przy pewnej wprawie można łatwo wymienić.
Niżej opisano wymontowanie kompletnej kolumny zawieszenia, łącznie z wahaczem i półosią. Na ogół taki zakres naprawy jest konieczny tylko przy naprawie powypadkowej. Wszystkie inne części zamontowane przy kolumnie można wymontować osobno. Odpowiednie operacje zostały również opisane.
■ Poluzować śruby koła. Jeżeli kolumna zawieszenia ma być rozbierana, to należy poluzować nakrętkę czopa piasty jeszcze przed podniesieniem przodu samochodu. Do poluzowania nakrętki przy podniesionym samochodzie można użyć przyrządu specjalnego pokazanego na rysunku 4.66.
■ Odkręcić dwie śruby mocujące zacisk hamulca, zdjąć zacisk i podwiesić go drutem do podwozia, bez odłączania przewodu hamulcowego. Zacisk nie może zwisać na przewodzie.
■ Odłączyć końcówkę drążka kierowniczego od ramienia zwrotnicy za pomocą odpowiedniego ściągacza, po wcześniejszym odkręceniu nakrętki sworznia przegubu kulowego, jak to już wcześniej opisano.
■ Wymontować półoś ze skrzyni biegów w sposób opisany w rozdziale 4.3. .Skrzynia biegów”.
■ Odkręcić nakrętki i śruby mocujące wahacz od strony nadwozia, wybić ostrożnie śruby.