54796 PICT0084 (3)

B. Hipoteza energii odkształcenia .postaciowego podana w 1984 roku przez Hubera przyjmuje jako miarą wytężenia na granicy plastyczności energią właściwą odkształcenia czysto postaciowego. Na podstawie tej hipotezy zostało'wyprowadzone równanie plastyczności. Hubera.

(Oj — o₂)2 + (o₂-o₈)2 + (o_#-a₁)2 = 2K*    (24)

gdzie Oj, o₂ j o₃ są naprężeniami głównymi, a K granicą plastyczności przy rozciąganiu.

W układzie współrzędnych Oj, o₂ i o₃ równanie to przed-

stawia powibrzchnlą walca o promieniu równym    K

V3

1    o osi tworzącej równe kąty z dodatnimi zwrotami osi o_},

0₂    i o₃ (rys. 8).

Rys. 8 Walec Hubera.

Otrzymany w ten sposób walec Hubera jest opisany na graniastosłupie sześciokątnym wyznaczonym przez równania plastyczności wynikające z hipotezy największego naprężenia tnącego.