57960 P1170426

132 Adam Waluś

Aufschuttung desgleichen Hugelgrabes wurde Steinpackungsgrab in Kistonform mli 4 Urnenbestattungen eingcgraben. Zwei. Urnen hatten kugelfórmige und zwel flachę Boden. Alle waren mil Schalen gcdeckt und hatten absichtlich abgcbrochene Henkel. '

Unter der Aufschutcungder Hugelgrabes Nr. 3 wurde ein Grab mit Steinschutzvorrich tung tn ..Brunnenform" mit cinzelnen Urnenbestattungen entdeckt. Grab wurde a uf dem ft-uheren Grundiuveau aufgestellt und war mit Steinhalbring umgefasst. Die Urnę mit dem kugelformigen Boden wurde mit Schale zugcdeckt.

Im Hugelgrab Nr. 4 im Zentrum des Steinringes wurde grosse Steinkiste aus den erratischen Biocken entdeckt. In Grabkammer befand sich zerstórte Umenbestattung- Die Kistenabmessungen deuten. dass die Menge der hier etngelegten Bestattungen grósser war. Neben der Kiste befand sich Steinpackungsgrab in „Brunnenform” ohne Bestat-tungsspuren Der Grab war in dem fruheren Grundniveaueingegraben. Im oberenTeilder Aufschuttung desgleichen Hugelgrabes wurde ein Steinpackungsgrab in Ringform mii drei U men bestattungen eingegraben. Die Umen hatten kugelfórmige Boden.

Die Analyse der Grabęrformen. Bestattungen und Urnen bildet Grundlagen Festlegung. dass die alteste Graberfeldphase man kann datieren um die Wende Broncezen und Friiheisenzeit (VI EB HtD). Die besprochenen Materialien vertreten Ubergangsetappe von dem Lausitzer Stil tum West bal tischen Stil.

Adres autora:Dr ADAM WALUŚ. Instytut Archeologii UW. Widok 10,00-023 Warszawi

Jan Michalski

OSADNICTWO POGRANICZA KULTUR ŁUŻYCKIEJ, POMORSKIEJ I KURHANÓW Z ACHODNIOB AŁT Y J SKICH W LODY GO WIE, WOJ. ELBLĄSKIE

W ostatnich dwóch latach Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego przeprowadził badania wykopaliskowe na stanowiskach położonych w pobliżu miejscowości Łodygowo w woj. elbląskim. Szczególne nasze zainteresowanie wzbudzały trzy wyspy znąjdujące się w obrębie Jeziora Łodygowskiego, zwłaszcza że dwie z nich były już, u schyłku poprzedniego i na początku naszego stulecia, przedmiotem badań zwiadowczych (W. La Baume 1938; J. Antoniewicz 1954, s. 331). W ich wyniku stwierdzono istnienie tutaj osadnictwa wczesnożelaznego i wczesnośredniowiecznego. Przeprowadzone obecnie na wszystkich trzech wyspach badania pozwoliły stwierdzić, że jedynie na dwóch znajdują się stanowiska wczesnożelazne. Są one oznaczone jako stanowiska 1 i 2 w Lodygowie. We wczesnej epoce żelaza były to autentyczne wyspy. Jezioro miało jednak tendencję do wysychania i powolnego zanikania, aż w czasach nowożytnych zostało całkowicie osuszone i zamienione na łąki. Kilka lat temu ponownie napuszczono wodę do niecki jeziornej i założono hodowlę ryb, a opisywane obiekty powtórnie stały się wyspami, chociaż poziom wody w obecnym jeziorze jest o wiele niższy niż w czasach prahistorycznych.

Stanowisko 1 położone jest na niewielkiej, mniej więcej okrągłej wysepce, znajdującej się w sporej odległości od brzegów jeziora. Na całym obwodzie, przy samej krawędzi wyspy, przebiega czytelny do dzisiąj wał, otaczający mały majdan. Okazało się, że możemy tu wyróżnić dwie fazy osadnictwa. W pierwszym etapie powstało prawdopodobnie osiedle obronne kultury kurhanów zachodniobałtyjskich. Następnie w tym samym miejscu wzniesiono gródek krzyżacki. Jego