P1170425

130 Adom Walus

wia zatem w bardzo przekonującym świetle wysuniętą przez J. Okulicza koncepcję o przesuwaniu się grup osadniczych z Półwyspu Sambjjskie-go w dorzecza Pasłęki i Łyny u schyłku epoki brązu i w początkach wczesnej epoki żelaza (J. Okulicz 1973, s. 248 n. oraz ryc. 95 na s. 235). W tym kontekście należałoby więc zwrócić baczniejsza uwagę na Półwysep Sambjjski, jako jedno z ważniejszych centrów osadniczych i kulturowych oddziaływających na kształtowanie się sytuacji kulturowej na obszarze Warmii i Mazur u schyłku epoki brązu i w początkach wczesnej epoki żelaza (por. też T. Malinowski 1974, s. 217 n.). Drugie podobne centrum oddziałujące w kierunku wschodnim znajdowało się współcześnie na obszarze Pomorza Wschodniego.

Kończąc swoje wystąpienie pragnąłbym wyraźnie podkreślić, że uwagi sformułowane w odniesieniu do zaprezentowanych zespołów grobowych z Piórkowa nie mają charakteru wniosków ostatecznych. Nie można bowiem wykluczyć, że wyniki przyszłych badań w obrębie interesującego nas cmentarzyska wniosą całkiem nowe elementy, zmieniające przynajmniej częściowo obecne spostrzeżenia. Dlatego też przedstawione opracowanie należy traktować jako tymczasowe uwagi, które w przyszłości mogą ulec zmianie.

LITERATURA

Bezzeoberger A.

1909 Hugelgrdber m dem Fódersdorfer Forst. Silzungsberichle der AltertumsgesellsehaS Prostu, l 22, z. ] 27.

Chadziakowa 2.

1974 Kultura łużycka na terenie mtędzyrzecza Wisły, Drwęcy i Osy, Warszawa Poznań.

Dąbrowski J.

1964 Zagadnienie genezy pochówków ciałopalnych na Warmii i Mazurach. Komunikaty Mazursko-Warmińskie, nr 1(83). s. 3 20

1968 Zabytki metalów epoki brązu między dolną Wiatą a Niemnem, Wrocław - Warszawa - Kraków.

Durczewski D . Śmigielski W.

1966 Materiały do osadnictwa ludności kultury łużyckiej u> Wielfcopolsce, cz. U, Fontes Archaeołogici Posnanienses. 1.17, s. 65 195.'

Kostrzewski J.

1958 Kultura łużycka na Pomorzu, Poznań.

Lachowicz F. J.

1964 Cmentarzysko kultury pomorskie? te Darskowie, pote. Bytów, Materiały Zachodnio-pomorskie. L 10. s 37 104.

Łuka L J.

1966 Kultura wschodmopomorska na Pomorzu Gdańskim, t. 1. Wrocław - Warszawi Kraków.

Malinowski T.

MB Obrządek pogrzebowy ludności kultury łużyckiej w Polsce. Przegląd Archeologiczny, i. 14, s. 5 135.

1969 Obrządek pogrzebowy ludności kultury pomorskiej. W rodni Warszawa Kraków.

1914 Niektóre zagadnienia epoki brązu 1 wczesnej epoki żelaza ziem pnrsfcacfc Ina marginesie monografii J. OkuliczaJ. Komunikaty Mazursko-Warmińskie, nr 2(124). s. OJ- 220.

Okulicc J.

1913 Pradftcje ziem pruskich od późnego paleolitu do VU ziżne Wrocław.

Oknlicz L.

|>M Kultura kurhanów zachodniobaltyjskich we wczesny epoce żelaza, Wrocław Warszawa Kraków.

Szymańska A.

1(77 Cmentarzysko kurhanowe kultury łużyckiej z IV V okresu epoki brązu w Swmrro-micach. gm. Cewice (badania w latach 1971 19741, Patnoratua Anuąua. t. 7. s 247 341. Tischler O.

IW Ostpreussiche Grabhugel, cz. 1. Schriflen der Physikahseh-ókooomischen Ge-seUschaft zu Kónigsberg, t 27, s. 117 136.

IW Ostpreussidie Grabhugel, cz. 2. Schrillen der Physikalisch-ókonomiadien Ge-sdlschaft zu Kónigsberg, t- 29, s. 106 134.

Urbanek H.

1M1 Diejruhen Ftachgrdbeijelder Ostpreussens. Kónigsberg Berlin.

LAUSITZERPHASE DES GRABERFELDES DER WESTBALT1SCHEN HUGELGRABERKULTUR IN PIÓRKOWO, WOIWODSCHAFT ELBLĄG

Zusammenfassung

lm Referat wurden die Grabergruppen besprochen. die aus der altesten Phase des Bestehens des H ugelgraberfeldes in Piórkowo. Woiwodschaft Elbląg, stammen. Oas Grabarfeld ist vom 19. Jahrhundert bekannl. Systematische Unlersuchungen wurden im Jahrs 1960 aulgenommen. Es wurden 5 aus II gul erhaltenen Hugelgraber untersucht.

Die Hugelgraber haben Erdeaufechuttung, die mit einzełnen Ringen aus grossen Slemen umgefasst sind und enthaiten Bestattungen aus verscłuedenen chronologischen Perioden. Die jungsten werden a uf Fruhe-Mittellaienezeit datiert. Sie Waren auf rechtedO-gt Sleinpflaster gelget, die in sud-óstliche Au&chuttungteile emgegraben waren oder in grosse rechteckige Steinkisten. Die Bestattungen aus dieser Zeitperwde traten m allen uolersuchten Hugelgraber auf.

Die altesten Bestattungen wurden in Gra ber mit verschiedenen Steinkonstrukoonfor-oen gelegt. Bis heute wurden 10 Gruber von diesetn typ m den Hugelgraber Nr. 2. 3,

4 enldeckt-

Im Hugelgrab Nr. 2 unter der Aufcchuttung wurden 2 Stelnlaśtertgraber und drei mit Stanpackung anderer Art entdeckt. Sie enthaiten etnzelne Croenbestsitungen. In 3 von denen hatten die Umen absichtlich abgebrochene Henkel, in einem wurde dae Unie roiemional zerschlagen und mit den Stossresten bestreul Drai Omen hatten kugelforaufe Boden und zwei flachę Boden. Alle waran mit Schalen gedeckr lm oberen Ted der