2. Słuchanie piosenki Marsz z bębenkiem (sł. M. Terlikowska, muz. F. Rybicki).
Piosence towarzyszą dźwięki bębenka, w który miarowo uderza pałeczką nauczyciel. Podczas gry nauczyciela dzieci rytmicznie klaszczą.
Marsz to ta - ka jest pio - sen - ka, że jej smu - tno bez bę - ben - ka.
. u n , fa _ ___ __i_i_ __ _ i | |||
s •* _rx j_ j__ |
> * 1 | ||
r " a_m | |||
iT * |
1 0 ^ |
i-J-d- |
—*-J-J-U |
Sto - i Ja - nek przy o - kien - ku i pa - łe - czką w rę - ku ma.
Bę - bni mar - sza na be - ben - ku, raz i dwa, i raz, i dwa.
7l1— |
-^--= |
--1- | |||
-fi? * |
^4—m--- |
Ś - m * . 0 - - |
J-J-*-J- |
_ * ' |
Marsz to ta - ka jest pio - sen - ka, że jej smu - tno bez bę - ben - ka.
Stoi Janek przy okienku i pałeczkę w ręku ma.
Bębni marsza na bębenku raz i dwa, i raz, i dwa.
Marsz to taka jest piosenka, że jej smutno bez bębenka, (bis)
3. Omówienie treści piosenki.
- Na jakim instrumencie grał Janek?
- Jak nazywa się piosenka, przy której można maszerować?
4. Wykonywanie bębenka.
Nauczyciel proponuje dzieciom wykonanie własnych bębenków z wykorzystaniem talerzyków jednorazowych (plastikowych lub papierowych) i elementów wyciętych z folii samoprzylepnej.
• Pokaz gotowych bębenków - plastikowego i papierowego; zwrócenie uwagi na różnicę w ich brzmieniu podczas uderzania pałeczką z kredki; wyjaśnienie sposobu ozdobienia instrumentów.
• Samodzielne działania dzieci: oklejanie odwróconego talerzyka elementami zdobniczymi wyciętymi przez nauczyciela z folii samoprzylepnej według własnych pomysłów.
• Oglądanie powstałych bębenków.
5. Zabawa Gramy na naszych bębenkach.
Dzieci próbują instrumentować piosenkę Marsz z bębenkiem śpiewaną przez nauczyciela. Wystukują na bębenkach, przy użyciu pałeczek z kredek, zaproponowane proste rytmy, zespołowo i indywidualnie.
Zabawa ruchowa rozwijająca spostrzegawczość Odszukaj swój bębenek.
Dzieci rozkładają bębenki w różnych miejscach sali na podłodze. Ostrożnie poruszają się między nimi przy dźwiękach spokojnej muzyki. Podczas przerwy w grze odszukują swój bębenek i podnoszą go do góry.
1. Przedszkolny koncert - zaproszenie do przedszkola dzieci ze szkoły muzycznej lub rodziców dziecka uczęszczającego do przedszkola, grającego na jakimś instrumencie.
• Prezentowanie możliwości instrumentów.
• Prawidłowe ich nazywanie; zapoznanie z charakterystycznymi elementami budowy.
• Słuchanie wybranych utworów - urozmaicanie słuchania ruchami dłoni (pokazuje nauczyciel).
• Wykonanie znanej dzieciom piosenki z akompaniamentem.
• Prezentowanie piosenek przez chętne dzieci.
• Nagradzanie wykonawców brawami.
2. Zabawa taneczna Muzyczna lina.
Dzieci wraz z nauczycielem trzymają się liny jedną ręką, tworzą koło i poruszają się w pokazany przez nauczyciela sposób przy muzyce (np. J. Straussa Marsz Radeckiego).
Idą po kole w jedną stronę i w drugą.
Trzymają oburącz linę - cwałują w jedną stronę i w drugą.
Wykonują kroki dostawne w jedną stronę i drugą.
Naprzemiennie wystawiają nogi do przodu.
Wykonują obroty w miejscu, opierając się plecami o linę.
Cele ogólne: przybliżenie wiadomości na temat teatru.
Cele operacyjne:
Dziecko: wie, co to jest teatr; stosuje słowa z nim związane.
Środki dydaktyczne: D. Chauvel, Ch. Noret Zabawy relaksujące dla przedszkolaków, wiersz W. Cerklewicza Teatr lalek, obrazek W teatrze, tamburyn, bębenek, afisze teatralne, kartoniki z obrazkami przedstawiającymi cztery postacie, takie same powiększone obrazki, woreczek, znane dzieciom przedmioty, kartonowe pudełko, stroje i rekwizyty teatralne, książki z wybranymi baśniami.
1. Zabawa artykulacyjno-ruchowa Co robi moja ręka? (według D. Chauvela, Ch. Noreta). Dzieci pokazują gesty, o których mówi nauczyciel.
Co robi moja ręka?
Głaszcze miękko tak, tak, tak.
Puka - puk, puk, puk.
Drapie - drap, drap, drap.
Szczypie - aj, aj, aj!
Tańczy - hop, hop, hop.
Klaszcze - brawo! Kłap, klap, klap.
Dobranoc -pa, pa, pa.
85