74505 SSA47571

fUkt miedzy „chłopcem” a panem von Spal. Dzlolnnle ścienią ‘wyjaśnia się w trzecim rozdziale powieści, HHHHHBI w tytule zawiera iimię chłopca — „Fo" (-tzn. Budda), ^TqkSe*w związku z ińią pozostaje 'rśwrie w Złotym garnku E. T. A. Hoffmanna student Anzelm,’^ _Cy orszak, jest ona bowiem ich tajemny dziwszy się w krzakach jałowca, wkracza w zoczaró3 Tuk więc <na początku dowiadujei

świat orchiwariusza Łindhorsta i jego córki Serpent a świat marzeń sennych zaczyna w osobliwy sposób mli się z rzeczywistością, tak tu Melchior nlega czarodziejski^; działaniu, pierścienia¹¹. *W starej .sprzedawczyni owpe/ty^ placu przed dworcem rozpoznaje dawną znajomą, którą J tykał .już nieskończoną ilość razy. Przypomina ona sprzedl?

dawczyni owoców staje się Matką-.ź.iemią, j_ak się później

.......Również Fo i jego chłopię-

bjemnym sprzymierzeńcem, dowiadujemy się czegoś więcej

0    tajemniczym chłopcu Fo. Jest on „synem pramatki”, boską postacią tego rodzaju, do którego w starożytności należeli Adonis, Allis, jak również Dionizos¹⁰. Pisarz dal mu osobliwe imię Fo (tzn. Budda), kazał mu jednak stwierdzić, że jest

1    to .tylko imię własne, natomiast jego właściwa istota^pozo-Istaje tajemnicą. Dla psychologa jest to zrozumiałe: \Fo nie-

czynię jabłek ze Złotego garnka Hoffmanna l odgrywa a )^8k(> ucieleśnia coś wiecznego, tij. psychiczny archetyp, który rolę luldzkiej reprezentantki Wielkiej Matki ipraglęui, ciągle od nowa otrzymywał nową postać l nowe imię i był naturae. TCęi>ódóMeyak' u Hol [ma n n a, sprzedaje ona jaWi przedmiotem czci w różnych opokach i w różnych kultu-— owoce, którymi Ewa skusiła Adama. Być mole*'pochodl ^rach* ^Jeg0 1 i°^{g0 I,)imy} ^^{awiskowe 6ą} P^enujające one z Jabłkowych Błoni, Avalonu, alibo z ogrodu loby ^{1 określone} J>^rzez P^lądy panujące w danej kulturze, jed-Idun? A może mamy tu do czynienia z Frau IIoLle, kS ^nakze ^^eg? W^hlizna istota pozostaje wieczną taąemnicą, w swym podziemnym królestwie -również posiada dojiSł ^am*^anuwicl^c tajemnicą jaźn^byi

użyć tu lerminu lansowa-

jabłka? Czarodziejka i Wielka Matka wprawdzie skrywać ^neg0 P^rzez Junga.

| |m|Dlaczego jednak nieświadomość często obrazowo prezentuje jaźń, całość psychiki judzkiej, jako dziecko lub chłopca? Dlaczego nie ukazuje jej jako starca, starego mędrca czy w jakiejś abstrakcyjnej formie? Nieświadomość — jak po-danej i osobowej oraz w    archeW ?^{ituk J}“f^U wtedy wybiera symbol dziecka lub mlo-

powych. Świat widzialny staje się przejrzysty, częściowo ^tofc?^ca ₁^jako, *TS ^WJT^azu’ ^lkiedy całość psychiczna zrazu słaniając swófaspekt eternatay. Jednatóe to podojenie w    ^{)ako IueśwladMny} ,^asP^ekt P^sychlkl f‘^or?Ti It

-a    .    ...    .    . . . ^J    pos fiuwnn mimnnotfn .ni’7PQ7lparł 7nrnwnn onto-. iak i IllO-

tu pod postacią iprosftej, starej .kobiety, ale dzięki piersi niowi Melchior ijesl w stanie ujrzeć jej archetypowe \v J6dną Istotę wielu zieinskich matek — w oszołomieniu 4 świadczą on wszystkiego jednocześnie na płaszczyźnie M

wrogów, a wrogow - za przyjaciół. Nic umiesz bowie, i fantazjach człowieka - nie tyle infantylny relikt jego

1 ^le.^z,n . ¹°^w’ ^\°.^re ^ ^^awan® • ,    ^: istoty, co raczej przyszłą możliwość, coś, co pozostało młode

. Wydaje się, żc Me-lcnJor miał posiadać pierścień jody. [ zachowało wszelkie możliwości .twórcze. Struktura naszej me. przez krótki okres, laki mianowicie, który pozwoliłby mu świadomości powoduje, niestety, żc w tym samym czasie uwolnić się od pana von Split i zasmakować „królestwa bez. może ślę ona skoncentrować tylko na poszczególnych tre-przestrzennego” akurat w takim stopniu, by zrodziła się \ ściach, wskutek czego łatwo popada w jednostronność, ulega nim tęsknota za chłopcem Fo i potrzeba wyruszenia zanin sprzecznym z instynktami ekstrawagancjom i odrywa się do jego królestwa.    1    od swych korzeni, szczególnie wtedy, kiedy silna i dyna-

—"Iklecly treści nieświadomości zbiorowe] dokonują wtnr- miczna wola potrafi zrealizować cele wyznaczone przez świa-gnięda na pole świadomości człowieka, to rzeczy codzienni domość. W sytuacjach takich w w; -.worach nieświadomości i banalno nabierają szczególnego sensu i znaczenia, iponit- często występuje motyw dziecka, .ponieważ oznacza on zwrot waż odsłania się ich ete-mnine tło archetypowej Stara SpTz? do przeszłości, a tym samym także zbawienny powrót do te-

, .    ,    .    .    _Wl,. _{v T} a Hoffmanna nl " Por. ^c* ^G- ^Jun8- Symbole der Wandluny, cyt. wyd., s. 598 l unst.

w: ao. Jung, CoSSlKS ą ”    ^,n "" ^mun d,r    '& *' » ¹ ™

*• Por. psy ■

Złoty parnck Unbaoussten, zUrlch 1950, s. 2J9 1 nasi.

163