DIAGRAM 17.1_
Modele oddziaływania mediów | |||
Natura oddziaływania |
Zmienne zależne od treści medialnej |
Zmienne zależne od widowni | |
Bezpośrednie |
Bezpośrednie, jednolite, obserwowalne, krótkotrwałe, nacisk na zmianę |
Intensywność, pobudzenie, realizm |
Nieistotne |
Wan/nkowe |
Zindywidualizowane, wzmocnienie i zmiana, poznawcze, emocjonalne, behawioralne, długotrwałe krótkotrwałe |
Nieistotne |
Kategorie społeczne Relacje społeczne Różnice indywidualne |
Kumulacyjne |
Zależne od łącznej ekspozycji, poznawcze lub emocjonalne, rzadko behawioralne, trwale |
Zgodność bez względu na kanał, powtarzalność |
Nieistotne |
Poznawczo- -transakcyjne |
Bezpośrednie i krótkotrwale, na podstawie jednej ekspozycji poznawcze 1 emocjonalne; możliwe również behawioralne |
Intensywność bodźców wizualnych |
Schemat Nastrój Cele |
Podejście konstruktywistycznc nie zastąpiło wszystkich wcześniejszych interpretacji procesu oddziaływania mediów, na przykład w kwestiach zdobywania odbiorców, bezpośredniego wpływu na zachowanie jednostki czy reakcji emocjonalnych. Ponadto w znaczne] mierze pokrywa się / poprzednimi teoriami, chociaż radykalnie zrywa z nimi w zakresie met<xl i planowania badań, poszukując bardziej dogłębnych, szerszych i ilościowych danych, zwłaszcza w odniesieniu do kontekstu „wydarzeń krytycznych", w trakcie któ-rych s;} konstruowane znaczenia. Z pewnością więcej zawdzięcza ono tradycji badań kulturowych niż strukturalizmowi czy behawioryzmowi (zob. rozdział 3), choć nie odbiega od nich zanadto w tym sensie, że bierze pod uwagę społeczny kontekst i przyjmuje, że potencjalne konstrukcje są efektem wielu zachowań i procesów poznawczych licznych uczestników złożonych zdarzeń społecznych. Podejście to można stosować do wielu sytuacji. w jakich pode jrzewamy oddziaływanie mediów, zwłaszcza w odniesieniu do opinii publicznej, postaw społecznych, wyborów politycznych czy ideologii. W’ tej ogólnej perspektywie mieszczą się również różne formy teorii ramy i schematu (zob. Graber 1984).
W przeglądowej analizie tego pola badań Klizabelh Perse (2001) formułuje stanowisko, zgodnie z którym ten i podobne opisy rozwoju teorii oddziaływania mediów zbyt upraszczają sprawę i mogą być mylące, gdyż nie uwzględniają różnic między różnymi obszarami badawczymi. Na przykład badania nad dziećmi i nad komunikacją polityczną mają zupełnie inną historię. W miejsce opisu historycznego Perse proponuje, by skupić się na kluczowych różnicach między konkurencyjnymi modelami oddziaływania mediów. Cztery wyróżnione przez nią modele to: