78933 Rozdział Pomaganie pacjentowi w wykonywaniu czynnosci9

wc zewnętrzne znajdujące się w bezpośredniej bliskości ujścia narządów wydalni-czych, jak cewka moczowa i odbyt, istnieje podatność na zakażenia i zwiększone wydzielanie swoistej woni. Celem jest: profilaktyka zakażeń, higiena krocza, poprawienie samopoczucia.

W utrzymaniu higieny wskazane jest:

•    Codzienne mycie okolic krocza (sromu i odbytu).

•    Stosowanie kąpieli w wannie przy użyciu płynów do kąpieli i mydeł o odczynie kwaśnym i obojętnym (zasadowość środków myjących przyczynia się do ograniczenia pałeczek kwasu mlekowego, a tym samym sprzyja rozwojowi grzybicy pochwy).

•    Przestrzeganie kierunku wycierania odbytu od przodu do tylu (odwrotne wycieranie odbytu może powodować wprowadzenie resztek kałowych do pochwy i cewki moczowej).

•    Częstsza pielęgnacja wskazana jest:

-    podczas krwawienia miesiączkowego,

-    połogu,

-    po oddaniu stolca i moczu,

-    w nietrzymaniu moczu i stolca,

-    podczas założonego cewnika na stale do pęcherza.

•    Odpowiednie ubieranie się. Ubranie nie powinno być obcisłe, szczególnie bielizna nie powinna przylegać bezpośrednio do ciała. Najlepsza jest bielizna z włókien naturalnych (bawełniana). Ubranie dobierać do pór roku i warunków atmosferycznych.

Podczas wykonania mycia krocza u pacjentki przebywającej w łóżku obowiązuje zasada intymności, ale, jeżeli jest to możliwe, pacjentki powinny tę czynność wykonywać osobiście. Pielęgniarka jest osobą, która pomaga pacjentowi być niezależnym podczas tego zabiegu.

Do zadań pielęgniarki należy:

•    Poinformować pacjenta o celu zabiegu, sposobie wykonania zabiegu, omówić etapy wykonania zabiegu, ustalić zakres pomocy pielęgniarskiej.

•    Przygotować odpowiedni sprzęt: basen, naczynie (dzbanek 1,5-litrowy) z ciepłą wodą, myjki jednorazowe, mydło, zamiast mydła można zastosować płyn do higieny intymnej lub środek antyscptyczny, np. nadmanganian potasu, przygotowując lekko różowy roztwór (nadmanganian jest w kryształkach, należy dobrzeje rozpuścić), wodne roztwory ziół: rumianku, szałwii, kory dębu.

Natrysk

Pacjent chodzący, wystarczająco silny może korzystać z natrysku. Należy przygotować:

•    środki do mycia,

•    czystą bieliznę osobistą,

•    ręczniki,

•    czepek (gdy chory nie chce zamoczyć włosów),

•    obuwie ochronne.

Jeżeli pacjent czuje się osłabiony, może siedzieć podczas natrysku. Kabina prysznicowa powinna być wyposażona w matę przeciwpoślizgową, należy ją przewietrzać

i odpowiednio ogrzewać, a po każdym wykorzystaniu przewietrzyć i odkazić śnd-kami zalecanymi przez Państwowy Zakład Higieny. Czynności te wykonuje salow.

Pielęgniarka może pomóc choremu w uregulowaniu temperatury wody, umwu ciała (w odpowiedniej kolejności), umyciu włosów, wytarciu ciała i ubraniu. Jezli pacjent korzysta z natrysku sam, powinien wiedzieć, gdzie znajduje się dzwosk alarmowy, by móc wezwać pomoc, gdy poczuje się gorzej. Drzwi od pomicszce-nia, gdzie znajduje się natrysk, nie powinny być zamknięte (zatrzaskiem, kluczea), a intymność powinien zapewnić pacjentowi np. świetlny napis nad drzwiami— „zajęte”. Mycie pod prysznicem jest bardziej higieniczne niż w wannie, poprawa krążenie krwi, oszczędza wodę.

Kąpiel w wannie

Częstość kąpieli zależy od stanu skóry pacjenta (u osób starszych skóra jst wysuszona i wytwarza mniej potu), jego aktywności, przyzwyczajeń. Pielęgniasa pomaga pacjentowi podczas kąpieli w zależności od jego potrzeb. Ważne jesta-pewnienie odpowiedniej temperatury pomieszczenia, temperatury wody — wa-leżności od upodobań pacjenta, środków myjących dostosowanych do stanu skry chorego (mydło, płyn do kąpieli). Kąpiel należy wykonać podobnie jak natrysku najmniej w 2 h po posiłku.

Mycie w łóżku

Pacjenci osłabieni, starsi i niesamodzielni, w ciężkim stanie zdrowia powini być myci w łóżku. W czasie mycia należy pamiętać o zapewnieniu pacjentowi o-runków intymności, o odpowiedniej temperaturze pomieszczenia i wody, o kotj-ności mycia poszczególnych części ciała. Chory może pomagać przy myciu na t\e, na ile pozwala stan jego zdrowia.

Pielęgnowanie paznokci

Zdrowe paznokcie powinny być gładkie i mocne, bez przebarwień. Skórka (wl paznokciowy) powinna być miękka, elastyczna, dająca się przesuwać.

Zasady pielęgnowania paznokci:

1.    Manikiur, pedikiur wykonuje się po kąpieli lub 15-20-minutowym namoczeniu w ciepłej wodzie z mydłem.

2.    Paznokcie (u rąk) piłuje się pilniczkiem do pożądanego kształtu.

3.    Skórki usuwa się za pomocą cążek zdezynfekowanych spirytusem lub płynem z wodorotlenkiem potasu.

4.    Obcinanie paznokci wykonywać po uprzednim ich namoczeniu,

5.    Paznokcie u nóg obcina się w linii prostej (bez zaokrąglania) i nie wyciru się skórek, tylko odsuwa je mechanicznie (wycinać skórki powinna pcdi kiurzyslka).

W razie zbyt głębokiego wycięcia bocznych krawędzi płytki paznokieć zaćma wrastać w otaczające go tkanki, powodując odczyn zapalny, rozrost ziarnny i przede wszystkim silny ból. Wrastające paznokcie są dolegliwością spowodowną nieprawidłową pielęgnacją płytek paznokciowych stóp. Zwykle jedynie lcczeiic

8)3