89945 IMGA88 (3)

w

j^Mediaw wymiarze społecznym l indywidualnym

i skróty tworzą nowy system komunikacji, który niewątpliwie wpływa _n» -w iyciu codziennym. Mamy tu do czynienia z powrotem do pisma obmżkow^^n rżenie emotikonow uob. tab. 2.2) było próbą zaradzenia brakowi możliwoś?°‘ V

' MW W

kacji niewerbalnej, stanow iło swego rodzaju rający komunikat internauta nie może dostr

Uth. A

u zamiennik wyrażania tego, czep rzec - mimiki, gestów i innych ele

komunikacji niewerbalnej. Emotikony stały się istotnym elementem procesu ik

_{¥    ¥}    ,    ,,---------------._r.vwvouy^^H

języka oraz tworzonej w Internecie kultury z właściwym dla niej porządkiem nym. Ponieważ pisanie wymaga czasu, w komunikacji sieciowej powstało wie| ^ nimów (zob. tab. 2.2), które są istotnym elementem funkcjonowania sieci. Obeo„ ^

munikacja na czacie wymaga poznania zarówno emotikonow, jak i akronimów. t> duje to konieczność zapoznania się internauty ze specjalnymi słownikami ^ przykłady podaje Radosław Chmura (2001, s. 105-110).

Tabela 2.2. Przykładowe emotikony i akronimy internetowe

Na charakter języku bardzo duży wpływ ma anonimowość, która wyznacza formę komunikacji. Stąd duża bezpośredniość t| kontaktach oraz zwracanie się do rozmówcy za pomocą pseudonimu, a pomijanie zwrotów grzecznościowych przy bardzo częstym '.losowaniu wulgaryzmów. Cechą charakterystyczną pisarstwa w mediach interaktywny eh jest niestosowanie zasad pisowni, czego efektem jest występowanie dużej liczby

e»

2.2. Człowiek w świecle mediów

błędów ortograficznych. Dla szybszego napisania tekstu pomijane są też polskie zmiękczenia: „ń”, „ś”, „ć”, „ó”, „ź”. Pismo charakteryzuje się specyficznym slangiem i swoistą gramatyką, często prymitywizmem i skrótowością, która początkującemu internaucie utrudnia porozumiewanie się z pozostałymi członkami komunikującej się grupy Specyficzność slangu przejawia się w płytkości treści, braku interpunkcji oraz monote-matyczności dyskusji (większość internautów dąży do konwersacji na privie).

Patrycja Wallace (2001, s. 18) zwraca uwagę, że

„Językoznawcy wykazali, że sposób, w jaki posługujemy się językiem jest osadzony w społecznym kontekście i określają to mianem rejestru. W zależności od tego, czy rozmawiamy przez telefon, mówimy do dziecka, bierzemy udział w naradzie, zmieniamy swój styl wysławiania się. Sieciowe pogaduszki to względnie nowa forma komunikacji, która jest mieszanką konwersacji twarzą w twarz i rozmowy telefonicznej”.

Wytworzony język sieciowy jest zbliżony formą do wywiadu (Wallace, 2001, s. 27) w jego nietypowej odmianie, ponieważ każdy z uczestników komunikacji staje się raz pytającym, raz odpowiadającym.

Przedstawione uwagi o języku mediów interaktywnych wskazują, że mamy tu do czynienia z inną sytuacją niż w telewizji. Język komunikacji sieciowej charakteryzuje się wysokim stopniem ikoniczności (zastępowanie słów obrazkami).

2.2.3. Tożsamość w mediach

Problem tożsamości w mediach od dawna budził zainteresowanie badaczy. Ze względu na ograniczoną objętość książki zostaną w niej omówione tylko problemy związane z mediami interaktywnymi. W sieci dwie formy komunikacji zasługują na szczególną uwagę: (1) czat i (2) komunikatory. Każda rozmowa prowadzona na czacie wiąże się z tworzeniem własnej tożsamości. Jest to spowodowane dużą rotacją uczestników procesu komunikowania, a także faktem, że jeżeli w grupie są osoby podające swój pseudonim, to nie oznacza, że jest to ciągle ta sama osoba, z którą rozmawialiśmy poprzednio. Wstępny wizerunek i tworzenie własnej tożsamości uzyskuje się, podając: pseudonim, wiek, płeć oraz e-mail.

Inaczej ma się sprawa z komunikatorami. Tu, dysponując „ID”, możemy mieć w każdej chwili kontakt z osobą zapoznaną, pod warunkiem że jest dostępna w sieci. Dodatkowe informacje podawane do „ID” (które można zmieniać), będą widoczne u wszystkich, którzy wpisali nas na swoją listę.

Między rozmową na czacie a konwersacją za pomocą komunikatora (np. Gadu-Gadu) występują podobieństwa i różnice. Każda rozmowa zaczyna się od tych samych pytań (zob. tab. 2.3).

Celem rozmowy przy pierwszym spotkaniu na czacie jest określenie formalnyć atrybutów tożsamości: imię, wiek, wygląd, miejsce zamieszkania, zainteresowani oraz numer Gadu-Gadu lub adres e-mailowy, co umożliwia ciągłość w dalszych koi taktach. W przypadku rozmowy przez komunikator niektóre dane są zawarte w kat logu. Konwersacja dotyczy genezy znajomości, wyglądu, adresu e-mai\owegp. mi sca spędzania czasu wolnego, adresu zamieszkania, propozycji następnej rozmo*