badania2

_D. Chlebna-Sokól, D. Kardas-Sobantka_

w 5. dobie życia zmniejsza się nawet do połowy wartości wyjściowej.

W 2. tygodniu życia pojawiają się zasadnicze przesunięcia jakościowe w obrazie białokrwinkowym. Obserwuje się zwiększenie liczby limfocytów, a zmniejszenie neutrofilów; wyrównuje się ich wzajemny stosunek procentowy (tzw. pierwsze skrzyżowanie). Nieco wcześniej zwiększa się liczba monocytów i osiąga swój szczyt między 2. a 3. tygodniem życia (max. 12% -15%). Zaznacza się również, choć w mniejszym stopniu, obniżenie stężenia hemoglobiny i liczby erytrocytów.

Dalsze znaczne zmniejszenie stężenia hemoglobiny i liczby krwinek czerwonych stwierdza się na przełomie 1. i 2. miesiąca życia. Jest ono spowodowane zbyt małym wytwarzaniem erytrocytów w stosunku do szybkiego przyrostu masy ciała i objętości krwi krążącej. Stwierdza się także bardzo niskie stężenie erytro-poctyny i wartości retikulocytów (0 - 0,8%). Zjawiska te prowadzą do niedokrwistości fizjologicznej pierwszego kwartału.

Okres między 3. a 6. miesiącem życia charakteryzuje się dalszym obniżeniem stężenia hemoglobiny: osiągnięciem najniższych wartości - tj. 9,0 g/dl - przy wyraźnie zwiększonej erytro-poezie (retikulocyty od 1,2 do 2,5%). Pojawia się zjawisko dysproporcji między małymi wartościami hemoglobiny a stosunkowo dużymi hematokrytu, co w konsekwencji znajduje odbicie w niedobarwliwości krwinek czerwonych (średnie stężenie hemoglobiny w' krwince poniżej 32%, najczęściej między 30% a 28%) oraz ich mikrocytozie (dość liczne erytrocyty o średnicy mniejszej od 6 pm). Może to być początkiem tzw. fizjologicznej niedokrwistości niedobarwliwej. Niedobór hemoglobiny w stosunku do masy krwinek wynika z zachwiania rówmowogi między zapotrzebow'-aniem a dowozem żelaza. W następnym okresie powoli wyrównuje się wzajemny stosunek ogólnej masy hemoglobiny do masy krwinkowej i znika objaw niedobarwliwości erytrocytów.

Powolne zwiększanie stężenia hemoglobiny oraz krwinek czerwonych znacznie jest przyspieszone w okresie pokwitania, przyczyni wyraźniejszy przyrost obserwuje się u chłopców'. Dopiero

w tym czasie pojawia się znane zróżnicowanie wartości obrazu krwinek czerwonych zależne od płci (dymorfizm płciowy).

Obraz krwinek białych u niemowlęcia i małego dziecka znajduje się w pewnej równowadze ilościowej i jakościowej. Ogólna liczba leukocytów kształtuje się u niemowląt w liczbach wyższych niż u dorosłych (od 5 do 12 tys./mm¹). U małego dziecka górna granica wartości prawidłowych obniża się do 10 tys./mm ^{. W tym okresie we wzorze odsetkowym przeważają limfocyty (od 40 do 70%). Najwyższe ich wartości przypadają między 2. a 10. miesiącem życia (fizjologiczna limfocytoza). W okresie poniemo-wlęcym zaczyna się powolne zmniejszenie liczby limfocytów we krwi obwodowej, a ich wyrównanie z liczbą neutrofilów przypada między 4. a 6. rokiem życia (tzw. drugie skrzyżowanie). Zjawisko limfocytozy fizjologicznej występuje u każdego zdrowego małego dziecka i jest wyrazem prawidłowo przebiegającego procesu dojrzewania układu odpornościowego. Dopiero od okresu szkolnego we wzorze odsetkowym dominują neutrofile.

Mocz - badanie ogólne i posiew

Warunkiem uzyskania miarodajnego wyniku jest prawidłowy sposób pobrania moczu, spełniający warunki wymagane dla danego badania.

Mocz przeznaczony do badania ogólnego nie może zawierać zanieczyszczeń spoza układu moczowego, dlatego musi być pobrany do czystego naczynia bezpośrednio po starannym podmyciu dziecka bieżącą wodą z mydłem (u chłopców konieczne jest odprowadzenie napletka). U niemowlęcia mocz można pobierać do specjalnego woreczka, który należy tak zamocować, aby ujście cewki moczowej znalazło się w obrębie otworu w przylepcu.

Badanie ogólne moczu składa się z określenia barwy, odczynu (pH), obecności białka, cukru, urobilinogcnu, bilirubiny, ciał kr tonowych i krwi oraz badania mikroskopowego osadu

Prawidłowy mocz jes! przejrzysty, ale jego /ubarwienie ró/ni się w szerokim zakresie od niemal be/barwnego doi lemno/ollego,