Rozdziału
I Zarządzanie kryzysowe w myśl założeń twórców Ustawy o zarządzaniu kryzysowym1: „to działalność organów administracji publicznej będą-Ica elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na [zapobieganiu sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania mad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych oraz na odtwarzaniu infrastruk-Rury lub przywróceniu jej pierwotnego charakteru”.
I Ważna jest dzisiaj świadomość wszystkich osób zaangażowanych Iw zarządzanie kryzysowe, że zróżnicowanie i złożoność współczesnej rze-czywistości uniemożliwiają stworzenie uniwersalnych planów i metod działania, ani uniwersalnych rozwiązań przydatnych w sytuacjach kryzyso-wych, po które w razie kryzysu można natychmiast sięgnąć, a także tego, iżc zarządzania w sytuacjach kryzysowych nie da się ująć w sztywne ramy. [Można jednak, bazując na społecznych kompetencjach oraz wykorzystując dostępne narzędzia i techniki, stworzyć warianty planów działania i procedur antykryzysowych, przydatnych w odpowiednich sytuacjach. Dla-[tego podstawowym zadaniom spoczywającym na organach administracji [publiczną) wszystkich szczebli jest jak najlepsze koncepcyjne i organizacyjne przygotowanie się do działań ratowniczych w sytuacjach katastrof naturalnych 1 technicznych, a także powodowanych działaniami wojenny-[mi, bądź wynikającymi z aktów terroru, niezależnie od czasu i miejsca Ich [wystąpienia oraz do likwidacji i minimalizowania ich następstw, a to wymaga sprawnego systemu zarządzania kryzysowego.
I W codzlonnym życiu, w zdecydowanej większości przypadków, organl-[zucje, Instytucje, grupy ludzkie i poszczególne osoby radzą sobie z próbie* [ maml zagrożeń bezpieczeństwa w ramach rutynowych działań. Częste jed-nuk są sytuacje trudne, odbiegające od normy, niebezpieczno zdarzenia
Ustawa z dnia 20 kwiotnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz.U. z 2007 r., Nr 89, [ poz. 500, art. 2). , ’1J